Η οικονομία στις απολαύσεις, έχει πράγματι αποτελέσματα. Δεν την κυνηγάω, ίσα-ίσα που επιδιώκω να μη στερούμαι την ηδονή, αλλά δεν παύω να αναγνωρίζω το γεγονός ότι το μέτρο στη συχνότητα της ηδονής, αυξάνει την ποιότητα.
Περί Ισμήνης ο λόγος, μια και είχα να την οδηγήσω έξι μέρες. Οι καθημερινές ήταν στρωτές με χαλαρή δουλειά, ηρεμία (απίστευτο για εμένα τα τελευταία χρόνια), χαλαρότητα και στον ελεύθερο χρόνο, αλλά, λόγω καιρού και υποχρεώσεων, η Ισμήνη περίμενε υπομονετικά σταθμευμένη. Σήμερα το πρωί την έβαλα μπροστά, άκουγα με λατρεία τον ήχο της και την καβάλησα με ανυπομονησία σαν ερωτευμένος νέος. Δεν ένιωθα την ανάγκη να τρέξω. Μου αρκούσε που ξεγλιστρούσα άνετα μέσα στην κίνηση με αίσθημα υπεροχής.
Η αλλαγή της ώρας το φθινόπωρο σε κάνει να ξυπνάς πιο άνετα το πρωί, μέχρι να προσαρμοστείς και να βγαίνεις στους δρόμους την πόλης πριν ξεκινήσει ο κυκλοφοριακός πανικός. Χάνεις το πολύτιμο απογευματινό φως ημέρας, αλλά κερδίζεις το πρωινό.
Οι καθημερινές υποχρεώσεις έκαναν πολύ καλό στην διάθεσή μου. Νιώθω σαφώς καλύτερα από το σαββατοκύριακο. Έφθασε το απόγευμα της Πέμπτης και είπα σε μία φίλη "Πάει κι αυτή η εβδομάδα.", αλλά αμέσως σκέφθηκα: "Και λοιπόν; Αφού οι καθημερινές είναι καλύτερες αυτόν τον καιρό, από το σαββατοκύριακο, γιατί να χαίρομαι που τελειώνουν;" Δεν πάω στο άλλο άκρο. Σαφώς χρειάζεται η έλευση του σαββατοκύριακου για να αλλάξει κανείς καθημερινές συνήθειες, να σπάσει τη ρουτίνα και να ορίσει ένα πέρας στις δραστηριότητες. Αλλά είμαι τόσο ξεκούραστος και γεμάτος από τη δουλειά, που δεν περιμένω το Σάββατο ανυπόμονα, ενώ εκτιμώ τις ωραίες καθημερινές.
Τελειώνω το απόγευμα τη χαλαρή δουλειά και μαθαίνω ότι εξωτερικές υποχρεώσεις θα μου στερήσουν την Ισμήνη αύριο. Χμμμ... Θα μου λείψει πάλι η μηχανή μου, οπότε όσο την απολαύσω το απόγευμα. Κοντεύουμε δύο χρόνια μαζί και πρέπει να περάσει από τεχνικό έλεγχο. Επιστρέφω σβέλτα προς το σπίτι, απολαμβάνοντας κάθε δευτερόλεπτο διαδρομής, κάθε σπιθαμή ασφάλτου, κάθε προσπέραση και φρενάρισμα. Δε με ενοχλεί, δε με πτοεί τίποτε. Λίγο πριν φθάσω στο σπίτι βλέπω σε κάθετο δρόμο ένα MT-10 και σκέφτομαι ότι θα ήθελα πολύ να το είχα να κάνει παρέα με την Ισμήνη και να το παίρνω κι αυτό περιστασιακά. Ξέρω ότι η Ισμήνη είναι καλύτερη για τη διαδρομή που κάνω, αλλά οι 160 ίπποι προκαλούν δέος και έλξη. Οι μηχανές είναι έρωτας.
Φθάνω στο ΚΤΕΟ, έρχονται δίπλα μου τρεις υπάλληλοι και αρχίζουν να ρωτούν για τη μηχανή. Έχουν τον ίδιο θαυμασμό με εμένα, αλλά σίγουρα όχι την αγάπη που της έχω εγώ. "Ρε φίλε, αυτό είναι καινούριο, στα τέσσερα χρόνια περνάει ΚΤΕΟ την πρώτη φορά. Καλό δρόμο!" λέει ο ένας και ανανεώνουμε το ραντεβού μας για τότε.
Ξέρω ότι οι μηχανές είναι επικίνδυνες. Ίσως είναι πιο κακή συνήθεια από το τσιγάρο που δεν δοκίμασα ποτέ. Αλλά είναι ωραίες οι άτιμες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου