Τελευταία ανάρτηση για τη "Μαρία"

Για μία ακόμη φορά, υπόσχομαι ότι θα κλείσει ωραία η ανάρτηση. Υπομονή στις πρώτες γραμμές παρακαλώ.

Είναι τόσο έντονα τα συναισθήματα του χωρισμού, που η λογική δε με βοηθάει. Υπάρχει σαν σοφό φόντο στη σκέψη, αλλά κατατροπώνεται από τον πόνο, τη θλίψη, την ερωτική απογοήτευση.

Η Κυριακή ήταν δύσκολη, πολύ δύσκολη. Το βράδυ στριφογύριζα με τη σκέψη της πρώην. Δεν κοιμήθηκα καλά, ξυπνούσα συνέχεια και τη σκεφτόμουν. Το πρωί το ίδιο. Συνέχεια με πίεση στο κεφάλι και τα μάτια βουρκωμένα. Άντεχα όμως. Είπαμε, έχω περάσει χειρότερα πριν από μερικά χρόνια.

Παρέβηκα τη δεύτερη συμβουλή του δασκάλου μου: "Αν έχεις το μυαλό σου στη γκόμενα, μην την πάρεις τη ρημάδα τη μοτοσυκλέτα." Μου έλειπε όμως η μηχανή, είχα να την καβαλήσω πέντε ημέρες και ήξερα ότι θα με κάνει να νιώσω καλύτερα. Το γεγονός ότι με τη μοτοσυκλέτα τρέχεις, κινείσαι ανάμεσα στα αυτοκίνητα και είσαι εκτεθειμένος, απαιτεί το 100% της προσοχής σου. Το 90% δεν αρκεί, παίρνεις ρίσκο.

Από τα πρώτα μέτρα το πρωί με τη μηχανή, άρχισα να νιώθω καλύτερα. Επιτέλους περνάνε μερικά δευτερόλεπτα που δε σκέφτομαι τη Μαρία. Όμως μετά τη σκέφτομαι πάλι. Διώχνω τις σκέψεις, διότι η κίνηση έχει πυκνώσει και χρειάζεται προσοχή. Δεν είναι υποχρέωση του κάθε νυσταγμένου οδηγού να προσέχει έναν μηχανόβιο που τρέχει ανάμεσα στα αμάξια. Δική μου η ευθύνη και το ρίσκο. Μετά από λίγο σκέφτομαι ξανά τη Μαρία. Κοιτάζω λίγο γύρω, προσπαθώ να ξεχαστώ, αλλά η καρδιά δε βοηθάει. Ένας από πίσω μου ανυπομονεί να περάσει με μηχανή. Δεν τον κοντράρω, κάνω δεξιά να περάσει, δεν είμαι σε φάση να παίρνω περισσότερο ρίσκο. Μετά από λίγο χαιρετάω τον τροχονόμο της Κατεχάκη. Χαιρετάει και εκείνος. Ίσως νομίζει ότι είμαι αστυνομικός. :p

Ανοίγει ο δρόμος μετά τη Μεσογείων. Πίσω μου ένα όχημα γκαζώνει. Σκέφτομαι τη Μαρία και διώχνω αμέσως τη σκέψη. Ξανάρχεται η εικόνα της και αποζητώ τρόπο να την ξεχάσω, να νιώσω λίγη ηρεμία. Ανοίγω το γκάζι, πατάει και ο άλλος, ανοίγω κι άλλο, επιταχύνει κι αυτός, αλλά δεν έχει ελπίδες. Η μηχανή μου είναι πολύ γρήγορη. Εξαφανίζομαι ανώριμα στη δύνη της ταχύτητας, με τη σκέψη επιτέλους καθαρή και την αδρεναλίνη να αρχίζει να ρέει στο αίμα μου.

- Όπα φίλε, δε θα πεθάνεις για μία γκόμενα, λέω από μέσα μου. Είπαμε η αδρεναλίνη είναι υπέροχη, αλλά σκοτώνει υπό συνθήκες.

Κλείνω το γκάζι και φθάνω σε σβέλτους, αλλά συνετούς, ρυθμούς χαρούμενος στη δουλειά. Α, ρε Ισμήνη, πόση χαρά μου δίνεις. Χρειάζεται όμως σύνεση για να κρατήσει για καιρό η συμβίωση με τη μοτοσυκλέτα.

Στη δουλειά είχα λίγες στιγμές που ψιλοξεχνιόμουν, αλλά παρέμενα χάλια. Ήταν προφανής η κακή ψυχολογική κατάστασή μου ιδίως τις πρωινές ώρες. Αν χαίρομαι για κάτι, είναι που έπαψα εδώ και μερικές εβδομάδες να κοιτάζω το κινητό μου εναγωνίως για κανένα μήνυμα. Ακόμα κι αν το ξεχάσω στο σπίτι, ποσώς με νοιάζει.

Φθάνει το απόγευμα και εξακολουθώ να νιώθω χάλια. Περίμενα να περάσει  η μέρα, να τελειώσει η δουλειά, αλλά γιατί; Τι θα κάνω μετά; Απλά θα μελαγχολήσω.

Ανεβαίνω στη μηχανή και σε μερικά λεπτά αρχίζω να νιώθω καλύτερα. Η Ισμήνη έχει αρχίσει να μου προσφέρει περισσότερα απ' ό,τι το ποδήλατο. Προσπαθώ να οργανώσω λίγο τη σκέψη μου και να επιστρατεύσω την εμπειρία. ΟΚ, δεν αντέχω να υποφέρω έτσι συνέχεια. Δε θέλω να ξαναερωτευτώ, ίσως δε θέλω να ξαναδώ γυναίκα. Υπερβολικές σκέψεις, αλλά παραμένουν για καιρό τώρα στο μυαλό μου, με έχουν κουράσει. Αυτό που μπορεί να σου κάνει η εμπειρία είναι να σε βάλει σε καταστάσεις που θα επιταχύνουν τους μηχανισμούς της λήθης. Άρα;

Θυμάμαι πολύ καλά ότι όταν είχα ερωτευθεί πριν πολλά χρόνια μία κοπέλα που δεν ενδιαφερόταν, έκανα το μεγάλο λάθος να μιλάω σε φίλους συνέχεια, επί χρόνια, γι' αυτή. Αντί να δημιουργώ νέες εμπειρίες, αναμόχλευα τις παλαιές και δεν προχωρούσα τη ζωή μου, με πείσμα και λογική απάρνηση των συναισθημάτων που με κυρίευαν. Παρέτεινα μία κατάσταση, που θα μπορούσα να είχα λήξει σε μερικούς μήνες με την τωρινή εμπειρία. Πού είναι λοιπόν αυτή η τωρινή εμπειρία και τι λέει;

Πρώτον να μη μιλάω για την κοπέλα συνέχεια. Βέβαια, δεν είναι δυνατόν να μην εξωτερικεύσω ξανά τις σκέψεις μου, αλλά θα τις περιορίσω με πείσμα στο ελάχιστο δυνατό. Γι' αυτό και στις μελλοντικές αναρτήσεις θα αποφύγω όσο μπορώ τις αναφορές στη Μαρία. Δε με ενδιαφέρει να επιστρέψω στην προηγούμενη κατάσταση, ούτε θέλω τέτοια σχέση, άρα δεν έχει νόημα να αναλογίζομαι το παρελθόν και τις επιλογές μου. Φυσικά έχω περιέργεια για το τι σκεφτόταν μέσα της, αλλά οι υποθέσεις δε με βοηθούν σε κάτι. Είναι πιθανό να έψαχνε απλά να βάλει μία σχέση στη ζωή της για να νιώθει συναισθηματικά καλυμμένη, αλλά να μην ήθελε να γίνει μεγάλο κομμάτι της ζωής της. Μπορεί να ενθουσιάστηκε απότομα και να της έφυγε ο ενθουσιασμός. Μπορεί κάτι να μην της άρεσε σε εμένα, που να το διέγνωσε στην πορεία. Μπορεί να γνώρισε κάποιον άλλον στο μεταξύ. Ή απλά να ισχύει αυτό που είπε, ότι είχε πληγωθεί από την προηγούμενη μακρόχρονη σχέση και δεν ήταν συναισθηματικά έτοιμη να αφεθεί στον έρωτα και την αγάπη, ακόμα κι αν ξεστόμιζε τέτοια λόγια. Τα ενδεχόμενα είναι πολλά και ο αναλογισμός τους δε βοηθάει σε κάτι, από τη στιγμή που δε μου αρέσει η συμπεριφορά που εισέπραττα και με δεδομένο ότι ήθελα να δώσω πολύ περισσότερα, παίρνοντας τα αντίστοιχα, στα πλαίσια μίας όμορφης σχέσης.

Το ήξερα από την αρχή ότι παίρνω ρίσκο και τώρα το πληρώνω, όπως ακριβώς περίμενα. Παραθέτω αυτούσια την ανάρτηση που είχα κάνει πριν από τέσσερις μήνες, όταν είχα γνωρίσει τη "Μαρία", που δείχνει πόσο διορατικός (ή απαισιόδοξος) ήμουν:
___________________________________________________________

- Ρε φίλε, πριν από λίγες μέρες δεν έλεγες ότι θα απέχεις από γυναίκες; Δεν έγραφες ότι άρχισες δειλά-δειλά να απολαμβάνεις τη συναισθηματική ανεξαρτησία;

- Φυσικά. Δεν το σχεδίασα το χθεσινό. Ίσα-ίσα που προτίμησα να μην πάω για μπάνιο για φίλους, ώστε να μη δω την πρώην που ήταν μαζί τους. Ήταν συνετή επιλογή. Απλά επέλεξα να μην απομονωθώ και να βγω με κόσμο.

- ΟΚ μέχρι εδώ. Στην άλλη γιατί μίλησες; Αφού δεν την ήξερες!

- Ε, ρε άνθρωπε, μου άρεσε πολύ εμφανισιακά και είπα να...

- Καλή χοντράδα έκανες πάλι. Τώρα πώς νιώθεις που κλιμακώθηκε;

- Κατ' αρχάς εκείνη εκδήλωσε ενδιαφέρον να βγούμε. Δε θα το κυνηγούσα και το ξέρεις.

- Λοιπόν πώς νιώθεις τώρα;

- Τη μία όμορφα, την άλλη χάλια. Η κοπέλα είναι overkill για εμένα. Πάρα πολύ όμορφη, αθλητική, γοητευτική, δίνει την εντύπωση μεγάλης αυτοπεποίθησης. Πιθανώς θέλει να παίξει και να ανεβάσει ακόμα περισσότερο την αυτοπεποίθησή της. Γιατί να επιλέξει εμένα, αν είναι τόσο κοινωνική και της την πέφτουν όλοι οι άντρες, όπου βρεθεί;

- Τώρα τι θα κάνεις;

- Προς το παρόν δεν μπορώ να συγκρατήσω τα όνειρά μου. Πέρασα πολύ όμορφα δύο ημέρες μαζί της, ακόμα κι αν δεν εκδήλωσα έμπρακτα το ενδιαφέρον μου.

- Καλά πας, ανόητε. Θα ερωτευτείς μόνο εσύ και μετά θα παραπονιέσαι.

- Αφού με ξέρεις τώρα... Αν φάω ένα ακόμα φτύσιμο, θα σωριαστώ στο έδαφος. Κατόπιν όμως θα σηκωθώ και θα αρχίσω να τρέχω. Και τότε δε θα με φθάνει κανένας. Έτσι, ερωτοχτυπημένος και απογοητευμένος, μοναχικός δρομέας. Πρώτη φορά θα είναι; Το απεύχομαι, αλλά ευτυχώς υπάρχει και η Πεντέλη. Στα χίλια μέτρα υψομέτρου ξεχνάω τα πάντα. :) Άλλωστε, θα γράφω πιο συχνά εδώ.

- Δεν τα βλέπω καλά τα πράγματα. Κουταμάρα έκανες πάλι, πάνω είχες αρχίσει να συνέρχεσαι συναισθηματικά. Τέλος πάντων. Για πες μου όμως, ο τίτλος της ανάρτησης πού κολλάει;

- Α, ναι! Στο να θυμάμαι ότι οι ευκαιρίες δεν έρχονται μόνες τους. Πρέπει να τις κυνηγάς, να κοινωνικοποιείσαι. Εννοείται ότι θα πρέπει να αναμένω δύσκολες περιόδους, όπου ενδέχεται να μεθοδεύω απομόνωση για ξαναβρώ τον εαυτό μου. Όμως, ακόμα κι αν μου φαίνεται δύσκολο, όταν τέλος πάντων βρίσκω δυνάμεις, να μην κλείνομαι στον εαυτό μου.  Να θυμάμαι να βγαίνω με κόσμο! :)
________________________________________________________________________

Πόσο καλά είχα προβλέψει την κατάσταση!

Οπότε πάμε στο δεύτερο κομμάτι επιστράτευσης της εμπειρίας: Να βάζω τον εαυτό μου σε καταστάσεις που θα με βοηθήσουν να ξεχαστώ. Κάπως έτσι λοιπόν αποφάσισα να μην πάρω κανένα φίλο για να του πω τον πόνο μου, αλλά να βγω μόνος για τρέξιμο. Ο καιρός σήμερα το απόγευμα ήταν τέλειος για εξωτερικές αθλητικές δραστηριότητες.

Πήγα στο Άλσος Συγγρού με κακή διάθεση, αλλά το πάλεψα καλά να διώξω τις σκέψεις του χωρισμού και να παρατηρώ το υπέροχο τοπίο. Το δειλινό ήταν καταπληκτικό. Ελάχιστος κόσμος στο άλσος, ιδανικός καιρός και απίστευτο σκηνικό. Λένε ότι οι αισιόδοξοι άνθρωποι έχουν την ικανότητα να απομακρύνουν άσχημες εικόνες και να εστιάζουν στα καλά. Νομίζω ότι σήμερα το πέτυχα. Βοήθησαν φυσικά οι δρομικές ενδορφίνες.

Για καλή μου τύχη, στην επιστροφή πέτυχα έναν φίλο δρομέα που είχα να δω κανένα μήνα. Τρέξαμε μαζί λίγη ώρα και πήγα στο σπίτι. Ήταν πραγματικά όμορφο απόγευμα και το απόλαυσα.

Στο εξής θα προσπαθήσω να γράφω πιο ευχάριστες αναρτήσεις. Θα αποφεύγω, όσο μου επιτρέπουν τα συναισθήματά μου, να αναφέρομαι σε άσχημες καταστάσεις και να εστιάζω στις ωραίες, ελπίζοντας ότι θα δημιουργήσω συγγραφικά βιώματα που θα επηρεάσουν θετικά τη ζωή μου. Δεν είμαι απόλυτος, θα αφήνω εξαιρέσεις όταν θέλω να εκφράσω αρνητικά συναισθήματα που με πιέζουν, αλλά θα αυξήσω αισθητά την καταγραφή των όμορφων στιγμών, ώστε να τις βιώνω διπλά και να προσπαθώ περισσότερο.

Ήταν μία καλούτσικη Δευτέρα. :)