Την αγάπη σας μόνο!

...είναι από τις αγαπημένες μου φράσεις, που έχω ξεχάσει να λέω στη δουλειά. Τα τελευταία χρόνια είχε κορυφωθεί η εργασία και ενίοτε διαπίστωνα ότι θυσίαζα μεγάλο κομμάτι της καθημερινότητας για τη δουλειά. Είχα ξεχάσει από πού ξεκίνησα και το ουσιαστικό νόημα της ζωής.

Από την άλλη πλευρά, η εργασία με έκανε να νιώθω παραγωγικός και μου έδινε ικανοποίηση. Δεν ήταν μόνο το χρήμα. Όμως η στάση μου απείχε παρασάγγας από το κάποτε εθελοντικό έργο και την ανιδιοτελή βοήθεια σε φίλους και γνωστούς. Κάποτε εργαζόμουν συχνά για φίλους και φεύγοντας απαντούσα "Την αγάπη σας μόνο!" όταν με ρωτούσαν τι μου οφείλουν. Το ίδιο συνέβη χθες, όταν μετά από καιρό πήγα στο σπίτι μίας ηλικιωμένης κυρίας, που κάποτε με φρόντιζε, όταν έκανα συστηματικά παρέα με το γιο της. Πάνε δεκαετίες, αλλά το θυμάμαι και νιώθω ευγνώμων. Δεν είναι δυνατόν τώρα που είμαι στη δύναμή μου να το εκμεταλλεύομαι. "Pay it forward" λέει μία από τις αγαπημένες μου ταινίες, κάτι που έτεινα να ξεχάσω τα τελευταία χρόνια.

Η οποιαδήποτε χρηματική αμοιβή, δε θα μπορούσε να μου δώσει την υψηλή ηθική ικανοποίηση της ανιδιοτελούς προσφοράς, που έλαβα φεύγοντας. Δεν περίμενα να ακούσω ευχαριστίες ή κάτι άλλο. Μου αρκούσε η προσωπική αναγνώριση της πράξης μου, κάτι που είχα ανάγκη τώρα που νιώθω ότι έχω χάσει την αγάπη μίας κοπέλας.

Η σχέση που τελείωσε με έκανε να χαλαρώσω και να απολαύσω τη ζωή, όπως είχα ξεχάσει. Επί χρόνια έτρεχα πανικόβλητος, είχα υψηλή αυτοπειθαρχία και δεν παρέκλινα από τους αρχικούς στόχους. Προτιμούσα να βγάζω λεφτά, παρά να ξοδεύω, καθώς και να σπαταλάω πολύτιμο προσωπικό χρόνο γι' αυτά. Με τη σχέση χαλάρωσα πρόσκαιρα, έπεσε η απόδοσή μου στο μισό, έγινα κάποιες φορές ασυνεπής στην εργασία, ακύρωσα δουλειές, αργούσα στο γραφείο, προτιμώντας να περάσω χρόνο με την κοπέλα ή να κάνω πράγματα για τον εαυτό μου, γεγονός πρωτόγνωρο για εμένα. Έμαθα να απολαμβάνω τη ζωή, χωρίς να νιώθω τύψεις για τα χρήματα που ξοδεύω ή τα χρήματα που δε βγάζω ακυρώνοντας δουλειές.

Γυρνώντας μερικούς μήνες μπροστά στο σήμερα, τα πράγματα είναι μία μαύρα, περισσότερο γκρι και σπάνια γαλάζια. Μου λείπει η κοπέλα, αλλά δε θέλω το είδος της σχέσης που είχα μαζί της και ξέρω ότι οι άνθρωποι δύσκολα αλλάζουν. Αποφάσισα να κάνω πέτρα την καρδιά μου, ξέροντας ότι θα πέτρωνε έτσι κι αλλιώς αν συνέχιζε η σχέση σε αυτό το μοτίβο και να δώσω μία ευκαιρία σε μία άλλη κοπέλα που έδειξε θαρραλέο ενδιαφέρον και επέμενε να βγούμε. Ξέρω ότι κάθε γυναίκα έχει την αξία της και, υπό συνθήκες, μπορώ να την ερωτευτώ. Το δύσκολο της υπόθεσης είναι να θέλει να ακουμπήσει πάνω μου, όπως ο γράφων και να έχει διάρκεια η σχέση.

Κοπελιά, αν ποτέ δεις το ιστολόγιο, να ξέρεις ότι δεν προσπάθησα να σε κοροϊδέψω, ούτε να σε εκμεταλλευτώ. Απλά είμαι πληγωμένος, πονάω και μου είναι δύσκολο να ανοιχτώ. Δεν έχεις μικρότερη αξία από οποιαδήποτε άλλη, απλά το δικό μου βλέμμα είναι θολωμένο από την αιωρούμενη στάχτη της προηγούμενης σχέσης. Θέλω το χρόνο μου και την Πεντέλη για να απωθήσω τα συναισθήματα και προχωρήσω τη ζωή μου με γνήσια συναισθήματα και αποφασιστικότητα. Παρόλα αυτά θα προσπαθήσω από τώρα να σε κάνω ευτυχισμένη, ευελπιστώντας ότι θα ανταποκριθείς αντίστοιχα.

Η ζωή προχωράει. Χμμμ...