Όνειρο!

Γύρισα σπίτι κομμάτια από τη νύστα, αλλά πιέζω τον εαυτό μου να γράψει, διότι το ιστολόγιο έχει γεμίσει με αναρτήσεις γκρίνιας, απογοήτευσης, απαισιοδοξίας. Είναι λογικό, διότι, όπως έχω ξαναγράψει, μέσω της συγγραφής βρίσκουν διέξοδο εκτόνωσης τα αρνητικά συναισθήματα που συσσωρεύονται μέσα μου. Στις όμορφες περιόδους, απλά ξεχνιέμαι και απέχω από το ιστολόγιο, με εξαίρεση τις αρχικές δημοσιεύσεις τα πρώτα χρόνια, που ήταν αμιγώς νέες ποδηλατικές εμπειρίες και όμορφες εξορμήσεις, με μικρό προσωπικό στοιχείο μέσα τους.

Δυσκολεύομαι να κοιμηθώ αυτές τις μέρες, διότι σκέφτομαι συνέχεια την κοπέλα. Τη μέρα τη συναντώ και το βράδυ την ονειρεύομαι με ανοικτά μάτια. Τελικά σηκώνομαι το πρωί νυσταγμένος από το λίγο ύπνο, αλλά συνάμα πολύ χαρούμενος με τη σκέψη της. Θυμάμαι ελάχιστες περιόδους στη ζωή μου που να μην καταρρέω συναισθηματικά με την αϋπνία.

Πηγαίνω στο γραφείο και δεν μπορώ να συγκεντρωθώ. Χαμογελάω μόνος μου στη θύμησή της. Πετάω από τη χαρά μου όταν μου στέλνει ένα γλυκό μήνυμα και αφήνω τη δουλειά στην άκρη. Η απόδοσή μου τις τελευταίες ημέρες έχει πέσει στο μισό, αλλά νιώθω ευτυχισμένος. Προβληματίζομαι που για μία ακόμα φορά διαπιστώνω ότι προσεγγίζω την ευτυχία μόνο όταν υπάρχει στη ζωή μου μία κοπέλα, αλλά δεν παύω να απολαμβάνω στο έπακρο αυτές τις ημέρες. Ξέρω ότι είναι βιαστικό να θεωρήσω τον εαυτό μου ερωτευμένο, αλλά έτσι νιώθω.

Πετάω κοντά της, μου λείπει όταν είναι μακριά μου. Δε με αγγίζει σχεδόν τίποτα από τις καθημερινές εντάσεις στη δουλειά. Υπάρχει στη σκέψη μου ένα αέναο χαλαρωτικό που ισοπεδώνει όλα τα προβλήματα, με κάνει επιπόλαια αισιόδοξο, ανεκτικό και συνεχώς χαρούμενο. Γελάω στη δουλειά, λέω χαζαμάρες, χαμογελάω επιτέλους αυθόρμητα μέσα στον κόσμο. Αισθάνομαι ανανεωμένος, ενώ δεν έχει αλλάξει το περιβάλλον μου. Ζω ένα όμορφο όνειρο. Δεν υπάρχει!

Για μία ακόμα φορά θα γράψω ότι δεν ξέρω πόσο θα κρατήσει, αλλά και πάλι τα όνειρά μου είναι ασυγκράτητα. Δεν μπορείς να προβλέψεις τίποτα για τη σχέση με μία γυναίκα που μόλις γνώρισες, αλλά δεν έχεις λόγο να δηλητηριάζεις τη σκέψη σου με τους ενδοιασμούς. Αφήνεις την κατάσταση να κυλάει, αν μπορείς κρατάς κάποια πράγματα για εσένα, για να μπορέσεις να ανταπεξέλθεις, αν κάτι δεν πάει καλά.

Έχει θολώσει η κρίση μου. Κάθε στοιχείο του χαρακτήρα της και της εξωτερικής της εμφάνισης, μου φαίνονται απίστευτα γοητευτικά. Κάθε μέρα που τη γνωρίζω περισσότερο, αυξάνεται ο θαυμασμός μου γι' αυτή. Φοβάμαι, διότι νιώθω πολύ αδύναμος απέναντί της, αλλά παραμένω αυθόρμητος. Δεν προσπαθώ υποκριθώ το δυνατό, θέλω να ξέρει τις αδυναμίες και τις ανασφάλειές μου και να είναι κοντά μου, επειδή της αρέσω όπως είμαι.

Άμποτε να πάνε όλα καλά, να έχει και περισσότερες όμορφες δημοσιεύσεις το ιστολόγιο!

Υ.Γ.: Μετά από πέντε μέρες, σήμερα οδήγησα τη μοτοσυκλέτα. Μου είχε λείψει απίστευτα. Πυρ, γυνή και θάλασσα έλεγαν οι παλαιοί. Βουνό, γυνή και μηχανή, θα πω εγώ. :)