Αλλαγή λάμπας

Η εβδομάδα κύλησε εύκολα, αλλά όχι πολύ ευχάριστα. Δε συνέβη τίποτε το τρομερό, αλλά δεν υπήρξε κάτι να μου φτιάξει για μεγάλο χρονικό διάστημα τη διάθεση.

Χάρηκα με την αυξημένη απόδοση στη δουλειά, με την επαφή με δικούς μου πελάτες. Περισσότερη ικανοποίηση πήρα όμως από έναν πελάτη της εταιρείας που με πήρε για να ευχηθεί καλή χρονιά. Στην αρχή ενοχλήθηκα νομίζοντας ότι ήθελε χατίρι, αλλά χάρηκα ιδιαίτερα όταν διαπίστωσα ότι κάλεσε μόνο για ευχές. Εκεί συνειδητοποίησα ότι έχω παρασκληρύνει και ίσως δε δίνω χώρο σε ανθρώπους που διατηρούν την αυθεντικότητά τους, κάτι το οποίο με προβλημάτισε, τόσο εκείνη τη στιγμή, όσο και τώρα που το ξανασκέφτομαι. Ενδεχομένως πρέπει να επιστρέψω στην καλοπιστία κι ας τρώω χαστούκια, διαφορετικά περιχαρακώνομαι και βλέπω παντού εχθρούς.

Η εβδομάδα είχε οδήγηση της μοτοσυκλέτας, αλλά ήθελα ακόμη περισσότερη. Δε μου φθάνει, θέλω να την οδηγώ καθημερινά, είναι έρωτας. Ο χρόνος στη δουλειά, κλασσικά, εκμηδενίστηκε, οι σκέψεις σκεδάστηκαν και το πνεύμα χαλάρωσε, παρ' όλη την κούραση. Η εργασιοθεραπεία στο μεγαλείο της. Κι ύστερα σου λένε οι άλλοι να πάρεις άδεια...

Χωρίς λοιπόν εξωτερικές πιέσεις, με λίγες μικρές ευχάριστες στιγμές, που όμως δεν κρατούσαν πολύ, πέρασε η μικρή εβδομάδα και έφθασε το σαββατοκύριακο. Δεν είχα όνειρα να κάνω κάτι, πέρα από το να ξεκουραστώ και να κάνω λίγη γυμναστική για να χάσω το περιττό βάρος που πήρα τις γιορτές. Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω αν πάχυνα από τις βασιλόπιτες ή από τις χυλόπιτες, αλλά ξέρω ότι είναι ζήτημα μερικών εβδομάδων να επανέλθω στο βάρος που θέλω. Πιέστηκα πάλι να δω μερικούς φίλους για ποδηλασία, φαγητό, θέατρο. Πέτυχα μερικές καλές στιγμές, αλλά δεν ένοιωθα τη ζωή μου πραγματικά όμορφη, απλά ξεχνιόμουν. Γελούσα για λίγο και κατόπιν κοιτούσα γύρω μου τα ζευγάρια και ζήλευα, ήθελα να εξαφανιστώ. Ένιωθα ότι έχουν αρχίσει να εξαντλούνται τα ψυχικά μου αποθέματα και ότι θέλω να παραιτηθώ από την προσπάθεια.

Αποφάσισα να απομονωθώ την Κυριακή, να κοιμηθώ αλλού για να ξεχαστώ, κάτι το οποίο πράγματι με βοήθησε. Βρέθηκα σε παραθαλάσσιο μέρος, σε μέρα με τέλειο καιρό. Εκτιμούσα το τοπίο, αλλά δεν το ένιωθα μέσα μου, παρά μόνο ένα συνεχές κενό μοναξιάς. Μπήκα στον πειρασμό να κάνω ένα χειμερινό μπάνιο, αλλά η λογική με συγκράτησε. Ήξερα ότι θα είναι πολύ καλή εμπειρία, αλλά από την άλλη δεν έχω κάνει σχετική προετοιμασία τους προηγούμενους μήνες, όπως είχα κάνει παλιότερα. Θα μπορούσε να είναι ισχυρό σοκ για τον οργανισμό μου, οπότε με κρύα καρδιά το απέφυγα.

Ξεκουράστηκα το σαββατοκύριακο, άλλαξα παραστάσεις, αλλά χωρίς υπερβολή και διάθεση ειρωνείας, η στιγμή που απόλαυσα περισσότερο, δεν ήταν ούτε η παρέα με φίλους, ούτε η ποδηλασία. Κάηκε μία λάμπα στο αμάξι, σε σημείο που δυσκολεύονται ακόμα και ηλεκτρολόγοι να αλλάξουν και κατάφερα να την αλλάξω μόνος. Ένα μικρό, ίσως αστείο για κάποιους, επίτευγμα που με έκανε να νιώσω ωραία. Πρέπει να βρω τρόπους να νιώσω δημιουργικός, μάλλον κάτι τέτοιο μου λείπει περισσότερο αυτή την περίοδο.