Ακράτεια

Όχι ούρων! :p Εννοώ έλλειψη αθλητικής εγκράτειας. Ως γνήσιος ηδονιστής, εθίστηκα για μία ακόμη φορά στις ενδορφίνες της άθλησης και μετράω ήδη τον πρώτο μυϊκό τραυματισμό στον ώμο.

Μόλις ξεπέρασα ένα τραυματισμό στο πόδι, επιδόθηκα στο τρέξιμο. Η λογική μού λέει να ακούσω το σώμα μου, αλλά τελικά δε δείχνω εγκράτεια. Η ενδορφινική ισορροπία επιτυγχάνεται μόνο σε υψηλούς ρυθμούς άσκησης, σε ένα σώμα με μικρό βαθμό προετοιμασίας. Όσες συμβουλές δίνω σε φίλους αθλητές, δεν εφαρμόζονται στη δική μου περίπτωση. Γιατί; Γιατί δεν κρατιέμαι όσο χρειάζεται. Αν ανεβάσω παλμούς, ξεχνάω τα πάντα. Λογική, προνοητικότητα, μεθοδικότητα, προπονητικό σύστημα, μένουν πίσω όσο επιταχύνω παίρνοντας το ρίσκο μυϊκού τραυματισμού που θα με αφήσει εβδομάδες πίσω.

Έτσι είπα να τα γράψω εδώ, μπας και βάλω λίγο μυαλό και ακούσω ...τις συμβουλές μου. Επιπολαιότητα στο μέγιστο, ενθουσιασμός στο ζενίθ. Θέλω να κατεβάσω το χρόνο μου στα 10 χιλιόμετρα και να ανέβω πάλι την Πεντέλη τρέχοντας. Ο καιρός θα δροσίσει οσονούπω, οπότε η αυτονομία σε νερό δε θα είναι σημαντικό πρόβλημα σε μεγάλες αποστάσεις.

Το μόνο σημείο στο οποίο δείχνω εγκράτεια είναι η απουσία από την αγωνιστική συμμετοχή. Μπήκαμε στην αγωνιστική περίοδο και κοιτάζω τους αγώνες λοξά. Ξέρω ότι δεν είμαι προετοιμασμένος αρκετά καλά, ώστε να φέρω καλή θέση κι επίσης έχω επίγνωση ότι είμαι τόσο ανταγωνιστικός που σίγουρα θα προκαλέσω ζημιά στο σώμα μου στην προσπάθεια να ακολουθήσω το ρυθμό των καλά προπονημένων αθλητών. Πλησιάζει ο γύρος της Πάρνηθας, της ρεματιάς του Χαλανδρίου, το night run, που μου χάρισαν πολύ όμορφες εμπειρίες, αλλά κρατιέμαι. Συνετή προπόνηση, μόνος ή με παρέα και οι αγώνες για αργότερα. Ήδη άρχισα να τρέχω με ρυθμό 6 λεπτών ανά χιλιόμετρο, χρόνος που πριν από τρία χρόνια μου φαινόταν αργός, αλλά  για τα φετινά δεδομένα έχω σταδιακή βελτίωση. Αν καταφέρω να τον κατεβάσω στα 4,5 λεπτά, χωρίς να χτυπήσει ο υποκνημιδικός ή το γόνατο, θα νιώθω κερδισμένος και τότε θα μπορώ να αρχίσω να κοιτάζω προς τους αγώνες. Έχω όμως πολύ δρόμο μέχρι εκεί και θα χρειαστεί μεγάλη εγκράτεια και συστηματική, αργή βελτίωση.

Ποια εγκράτεια δηλαδή, που ήδη άρχισα τις διπλές προπονήσεις. Πάω για τρέξιμο και στο καπάκι αλλάζω ρούχα, ανεβαίνω στο ποδήλατο και τρέχω να προλάβω τους φίλους μου. Οι απλές ποδηλατοβόλτες μου φαίνονται πλέον εύκολες και δεν αρκούν για να εκτονωθώ, οπότε πρέπει να υπάρχει και προσωπική προπόνηση στο εβδομαδιαίο πρόγραμμα για να νιώσω ότι έκανα κάτι πραγματικά όμορφο για τον εαυτό μου.

Οι φίλοι προσπαθούν ακόμη να με πείσουν να μην το γυρίσω αποκλειστικά σε αθλητικές δραστηριότητες. Το προσπαθώ και ο ίδιος, αλλά νιώθω το χρόνο χαμένο, όταν περιλαμβάνει μόνο άραγμα.

- Έλα ρε, θα σου γνωρίσω και μία φίλη. Θα πάμε για καφέ και μετά για φαγητό με παλιούς συμφοιτητές.

...

- Λοιπόν; Πώς σου φάνηκε; Νομίζω ότι της άρεσες.

- Ωραία κοπέλα, αλλά καπνίζει, μένει και μακριά... Ξέρεις τώρα, με πνίγει ο καπνός και δε θέλω να περνάω χρόνο στο αμάξι, ούτε σε καφετέριες και ταβέρνες. Αν γίνει κάτι, μοιραία θα έχει σύντομη ημερομηνία λήξης. Ασ' το καλύτερα.

...Αδιόρθωτος. Δε βαριέσαι. Μπορεί να πετύχω καμία δρομέα στο δάσος ή καμία που να της αρέσει πραγματικά η ποδηλασία και να μην έχει έρθει στις ομάδες μόνο για να γνωρίσει άντρες. Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία.

Αυτή την εβδομάδα έχει εκδρομή με τη μηχανή στην Πελοπόννησο, που περίμενα πώς και πώς. Η δουλειά πάει καταπληκτικά, μακάρι να μείνει για καιρό έτσι.

Τα λέμε στις ανηφόρες! :)