Τα κομμάτια του παζλ

...είναι λιγότερα από 170.

Πριν από τρία χρόνια είχα αγοράσει με την τότε κοπέλα μου ένα παζλ. Ο στόχος ήταν να γεμίσουμε όμορφα, χαλαρά και συνεργατικά τις ώρες που βρισκόμαστε στο σπίτι. Η δική μου προτίμηση ήταν για παζλ 1000 κομματιών, ώστε να υπάρχει αυξημένος βαθμός δυσκολίας. Θυμάμαι καλά όταν το επιλέγαμε, πως ήθελα κάποιο φυσικό τοπίο ή ζώα. Είχα εκφράσει την προτίμησή μου για ένα παζλ με άλογα. Επειδή όμως η κοπέλα ήθελε κάτι πιο καλλιτεχνικό, της έκανα τη χάρη και πήραμε παζλ με εικόνα "Το Φιλί" του Γκούσταφ Κλιμτ.

Έχοντας απόσταση από τις τέχνες, δεν είχα ιδέα για το συγκεκριμένο πίνακα. Μάλιστα, πριν από λίγο που κοιτούσα στο διαδίκτυο πληροφορίες γι' αυτόν, συνειδητοποίησα ότι ο πίνακας κανονικά είναι τετράγωνος και το ορθογώνιο τμήμα του που βρίσκεται στο παζλ, τοποθετείται κατακόρυφα και όχι οριζόντια. Αν εξαιρέσει κανείς το κεντρικό μέρος του πίνακα, που είναι σχετικά εύκολο, το υπόλοιπο παρουσιάζει επανάληψη χρωμάτων και τόνων, καθιστώντας το ιδιαίτερα δύσκολο. Αν ήταν ολόκληρος ο τετράγωνος πίνακας, θα ήταν ακόμα δυσκολότερο.

Η συναρμολόγηση ξεκίνησε ευθύς αμέσως, με αισιοδοξία. Επειδή όμως βρισκόμαστε στην Ελλάδα, που ο καιρός είναι πολύ καλός για βόλτες και με δεδομένη την προτίμησή μας για αθλητικές δραστηριότητες, σύντομα αφέθηκε με ποσοστό ολοκλήρωσης περί το 50%. Κάναμε σε μερικές εβδομάδες το εύκολο κομμάτι και έμεινε το δύσκολο. Ο καιρός περνούσε, ο ελεύθερος χρόνος ήταν πιο λίγος και με κοινή συναίνεση τον αφιερώναμε σε ποδηλασία, ορειβασία και άλλα όμορφα. Τελείωσε η σχέση και το παζλ έμεινε στο σαλόνι να μου θυμίζει τα όνειρα που είχα κάνει για τη σχέση. Σκονιζόταν, το ξεσκόνιζα, αλλά δεν είχα διάθεση να μένω μόνος στο σπίτι για ένα παζλ, ενώ μπορούσα να απολαύσω τον καιρό έξω, είτε μόνος, είτε με παρέα.

Δεν είχα στόχο να το τελειώσω και να το κρεμάσω, σαν πίνακα ζωγραφικής, όπως κάνει πολύς κόσμος. Όπως και με μία άλλη κοπέλα, πριν από πολλά χρόνια, όταν τελειώσαμε το παζλ, της πρότεινα να το κομματιάσουμε πάλι και να το κάνουμε δώρο σε κάποιον που θα το ευχαριστηθεί όπως κι εμείς. - Χμμμ... Παράξενο, δε θυμάμαι τι παζλ ήταν εκείνο... Αν έγραφα από τότε σε ιστολόγιο, θα ήταν καταγεγραμμένο ως μία όμορφη ανάμνηση. - Παρόλα αυτά ήθελα να τελειώσω το τρέχον παζλ και να μη νιώθω ότι το παράτησα. Έμεινε λοιπόν εκεί, με τους μήνες και τα χρόνια να περνούν.

Έκτοτε αφιέρωσα λίγο χρόνο με τις κοπέλες που είχα κατά καιρούς. Είναι πολύ όμορφο να συνεργάζεσαι με δικό σου άνθρωπο, έστω και για κάτι μικρής ουσίας. Τα χρόνια περνούσαν, κοπέλες έρχονταν και έφευγαν, με την καρδιά μου να γίνεται κάθε φορά κομμάτια. Ίσως περισσότερα από τα κομμάτια του παζλ. Προσπαθούσα λοιπόν με τον αθλητισμό και τις παρέες να φτιάξω πρώτα το παζλ της καρδιάς μου και άφηνα για αργότερα το παζλ με "Το Φιλί". Άλλοι κομπάζουν για το πλήθος των σχέσεών τους, τη στιγμή που εγώ στενοχωριέμαι για κάθε μου σχέση που δε βρήκε τον οριστικό δρόμο της στο χρονικό άξονα της ζωής. Δεν εννοώ ότι μετανιώνω για το χωρισμό, από σχέσεις που ήξερα ότι δεν είχαν μέλλον, αλλά στενοχωριέμαι που βιώνω αυτή την εναλλαγή, με τα συναισθήματα που συνεπάγεται. Θα προτιμούσα να ήμουν τυχερός (ή ικανός), ώστε να είχα βρει κατευθείαν τη γυναίκα της ζωής μου. Πριν δεκαετίες γνώριζες το ταίρι σου μετά το γάμο και "μάθαινες να το αγαπάς", ενώ η άπλετη ελευθερία της εποχής μας, μας έχει φέρει στο άλλο άκρο: Γνωρίζουμε ελεύθερα κόσμο και αγαπάμε αυθόρμητα, αλλά στην πορεία μαθαίνουμε να παύουμε να αγαπάμε.

Ήγγικεν λοιπόν η ώρα που αποφάσισα ότι πρέπει να κοιτάξω κατάματα τη μοναξιά και να μάθω να ζω με αυτή, αντί να αναζητώ την ευτυχία μου αποκλειστικά μέσα από τη συντροφιά μίας κοπέλας. Σε μία εποχή όπου ένα παζλ είναι πιο σταθερό από τις σχέσεις, όσο και να προσπαθείς, αν μη τι άλλο πρέπει να μη βασίζεσαι σε εκείνες. Δεν αναφέρομαι σε επιλογή μοναχικότητας, αλλά στην προσέγγιση της ευτυχίας μέσα από καταστάσεις που δεν προϋποθέτουν τη σχέση. Ονειρεύεσαι την αρμονική συνύπαρξη με μία καλή κοπέλα, αλλά δεν εναποθέτεις όλες τις ελπίδες σου για ποιότητα ζωής σε αυτή.

Πριν από ένα χρόνο, είχα πάει σε σπίτι πελάτη, όπου μου έδειξε δύο παζλ που είχε φτιάξει με τη γυναίκα του. Ένα στον τοίχο και ένα κάτω από το χαλί, 6.000 κομμάτια έκαστο.

"Μας πήρε τρεις μήνες για να φτιάξουμε το κάθε παζλ. Όταν έχεις να μεγαλώσεις δύο παιδιά, πρέπει να βρεις τρόπο να περνάς ευχάριστα την ώρα σου στο σπίτι, κάνοντας πράγματα με το σύντροφό σου.", είπε  η σύζυγος.

Για μία ακόμη φορά ζήλεψα. Τους θαύμασα και τους χάρηκα, αλλά ναι, ζήλεψα. Για τη συνεννόηση του ζευγαριού, την οικογενειακή ζωή, τους κοινούς στόχους, την υπομονή, τη συνεργασία.

Για να επιστρέψω όμως στο παζλ, με ενοχλούσε που το έβλεπα ατελείωτο, αλλά δεν ήθελα να το παρατήσω. Ήθελα να το συμπληρώσω και κατόπιν να το χαρίσω σε όποιον ήθελε να το προσπαθήσει. Περνώντας τις μέρες των εορτών στο σπίτι, αποφάσισα να το συνεχίσω. Ολοκλήρωσα το δύσκολο κομμάτι με τα λουλούδια στο δεξί ...εεε το κάτω, το κάτω (!) μέρος του πίνακα και έχω ήδη αρχίσει το αγγούρι που βρίσκεται εκατέρωθεν του ζευγαριού. Νομίζω όμως ότι το παράκανα και χωρίς παρέα δεν προχωράει εύκολα. Πιο εύκολα ανεβαίνω με το ποδήλατο στην Πεντέλη, παρά βάζω 20 κομμάτια στο εναπομείναν παζλ.

Αν δε βρω καλό λύτη, δύσκολα τα πράγματα. :p Θυμήθηκα τώρα μία συμφοιτήτρια που ήταν πολύ έξυπνη. Τώρα πρέπει να είναι καθηγήτρια σε πανεπιστήμιο του εξωτερικού. Ενώ παλεύαμε για να κάνουμε το παζλ (ναι, εκείνο που δε θυμάμαι τι είναι...), έρχεται για λίγα λεπτά στο σπίτι της φίλης μου.

- Α, τι ωραία! Φτιάχνετε παζλ! Μπορώ να το προσπαθήσω κι εγώ;

- Φυσικά, αλλά είναι πολύ δύσκολο. Το παλεύουμε από χθες και μόνο το πλαίσιο έχουμε καταφέρει να κάνουμε.

Ε, σε λιγότερο από μισή ώρα έκανε το 1/5 του παζλ. Αν δεν ήταν εκείνη, μπορεί να είχε μείνει ατελείωτο κι εκείνο. :p

Γυρνώντας στο παρόν, υπάρχουν 164 εναπομείναντα κομμάτια, ήτοι λιγότερο από το 1/6, αλλά με μεγάλο βαθμό δυσκολίας, αφού πάντοτε στα παζλ μένει το πιο δύσκολο στο τέλος. Δε βάζω συγκεκριμένο στόχο, διότι δε θέλω να περιορίσω την κοινωνικοποίησή μου για ένα παζλ, αλλά ελπίζω να το έχω τελειώσει πριν κλείσει τέσσερα χρόνια στο σαλόνι. Πιο λίγο καιρό πήρε του Κλιμτ να ζωγραφίσει τον πίνακα σε διαστάσεις 1,8²m, παρά σε εμένα να συναρμολογήσω το παζλ που απεικονίζει σε μικρότερη διάσταση μέρος του πίνακα.

Πριν από χρόνια, έναν Αύγουστο με όλο το χρόνο στη διάθεσή μου, είχα σκεφθεί να βάλω στόχο 31 αναβάσεις Πεντέλης. Μία για κάθε ημέρα. Δεν το έκανα όμως, διότι πιστεύω ότι οι στόχοι μας πρέπει να είναι ρεαλιστικοί, να μην κάνουμε υπερβολές και να βάζουμε στην καθημερινότητά μας ποικιλία δραστηριοτήτων, χωρίς να απομονωνόμαστε. Έτσι και το παζλ είναι σε δεύτερη μοίρα, απλά έχει τη θέση του τις μέρες με πολύ ελεύθερο χρόνο και διάθεση.

Δεν είναι τυχαίο που επέλεξα αυτές τις μέρες την παραμονή στο σπίτι και όχι Πεντέλη, αλλά είναι άλλη ιστορία...

Καλή χρονιά!