Εύφημος μνεία

Απέχω από τη συγγραφή, διότι νιώθω ευτυχισμένος. Πρέπει όμως να ανεβάσω μία ακόμα ευχάριστη ανάρτηση, ώστε να σπάσει η μουντίλα του χρονολογίου.

Είχα γράψει παλιότερα για ένα φίλο μαραθωνοδρόμο, που μου είχε δώσει πολύτιμες συμβουλές, τόσο για την εργασία, όσο και για τον αθλητισμό. Οφείλω όμως να δώσω τα εύσημα σε έναν πολύ καλό φίλο, για την πολύτιμη στήριξη σε διάφορες φάσεις της ζωής μου και την υποχωρητικότητά του στις παραξενιές μου.

Ο λόγος για το Φώτη, τον καλύτερό μου φίλο τα τελευταία χρόνια. Ξεκίνησα να κάνω παρέα με τον αδερφό του πριν πολλά χρόνια, όντας συναθλητές στην ιστιοπλοΐα και θεωρώντας το Φώτη μάλλον αναγκαστική παρέα, ως το μικρότερο αδερφό, που ο Κώστας ήθελε να παίρνει μαζί του για να μη μένει μόνος στο σπίτι. Αν και τα αδέρφια είχαν αρκετές διαφορές και κόντρες, υπήρχε αγάπη και έμπρακτο ενδιαφέρον που τους ένωνε άρρηκτα. Με τα χρόνια ο Κώστας είδε τις δυσκολίες της ζωής (τις οποίες ο γράφων δεν αποδέχεται) και σκλήρυνε. Σκλήρυνε τόσο που πλέον δυσκολευόμουν να συναναστραφώ μαζί του. Προσαρμοζόταν πολύ καλά στο περιβάλλον, αντί να να έχει τη δική μου σχεδόν ακλόνητη στάση ζωής, οπότε γινόταν άλλοτε υπερβολικός, άλλοτε υποκριτής, ευχάριστος, χαρούμενος, δυνατός, υποχωρητικός, απόλυτος. Μπροστά σε γυναίκες που του άρεσαν ήταν τελείως διαφορετικός. Δεν μπόρεσα να αντέξω αυτή τη διαφορετικότητα και παρόλο που νιώθω ότι μας δένουν δυνατές αναμνήσεις και τον θεωρώ καλό φίλο μου, έχω περιορίσει την επαφή μαζί του τα τελευταία 10 χρόνια. Έτσι κι αλλιώς μας χώρισε η αποχώρησή του για το εξωτερικό.

Ο Φώτης, αν και αρχικά ήταν σχετικά αδύναμος, εξαιτίας της προστασίας της οικογένειάς του και του μεγαλύτερου αδερφού, κάτι το οποίο με κούραζε επειδή έπρεπε να αναλαμβάνω δικές του ευθύνες, με τα χρόνια ωρίμασε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Έγινε δυνατός, ευέλικτος, με υψηλή δυνατότητα προσαρμογής και επαφής με κάθε είδους ανθρώπους. Παράλληλα όμως διατήρησε τα ιδανικά του. Δεν έγινε υποκριτής, επιθετικός ή οτιδήποτε άλλο κακό χαρακτηριστικό υιοθετεί κάποιος που τρώει τα χαστούκια της ζωής. Απέκτησε αυτοπεποίθηση και με αποφασιστικότητα διατήρησε τα ιδανικά του, ακόμα κι όταν αυτά γνώριζε ότι αποτελούσαν τροχοπέδη για την επαγγελματική του σταδιοδρομία ή την προσωπική του ζωή. Παλεύει υπέρ της κοινωνίας δικαίου, αρνείται να εκμεταλλευτεί κόσμο και συγχώρεσε τις γυναίκες που γνώρισαν τις αδυναμίες του (στην πραγματικότητα ήταν αξίες που δεν αναγνώρισαν εκείνες) και τον πλήγωσαν αφού τον θεώρησαν βαρετό σε σχέση με τα απρόβλεπτα και πιο ερωτεύσιμα (για εκείνες, ε!) κακά παιδιά.

Αναγνώρισα λοιπόν το ακλόνητο ήθος, την ανεκτικότητα απέναντι στο δικό μου δύσκολο χαρακτήρα και τη στήριξη που μου παρείχε σε πολλές δύσκολες στιγμές. Έμαθα να υποχωρώ στις διαφορές μας, διότι ξέρω ότι οι δικές του υποχωρήσεις είναι πολύ περισσότερες. Μπορώ να πω πολλά ακόμα για να πλέξω το εγκώμιό του, αλλά θα το γυρίσω στο προσωπικό, όπως κάνω στις περισσότερες τελευταίες δημοσιεύσεις.

Οι ανοχές μου έχουν μικρύνει κατά πολύ. Με κουράζουν εύκολα καταστάσεις και απογοητεύομαι όταν κάτι δεν πάει καλά. Αντί να πεισμώσω για να προσπαθήσω περισσότερο, θεωρώ τις καταστάσεις άλυτες και γυρνάω την πλάτη. Έχω την αυτοπεποίθηση ότι αντέχω στις πτώσεις, οπότε σε κάθε αναποδιά, βουτάω στο κενό και προσπαθώ να αρχίσω από την αρχή.

Κάπως έτσι, ενώ η κατάσταση με την κοπέλα μου ξεκίνησε πάρα πολύ όμορφα, κάπου χάλασε από την πλευρά της. Ο αρχικός ενθουσιασμός της, φάνηκε στα μάτια μου ότι μετατράπηκε σε αδιαφορία. Πέφτω πολύ γρήγορα στη δίνη του έρωτα και δεν μπορώ να καταλάβω πώς μία γυναίκα που αρχικά δείχνει ενθουσιασμό, ξαφνικά με θέτει σε χαμηλή προτεραιότητα. Νομίζω ότι χάνει το ενδιαφέρον της και προτιμά να κάνει άλλα πράγματα.

Σε πρώτη σκέψη απογοητεύτηκα πολύ. Από εκεί που πετούσα στα σύννεφα, άρχισα να πέφτω στο κενό, χωρίς όμως να το απολαμβάνω (πάντα ήθελα να κάνω ελεύθερη πτώση από αεροπλάνο). Σκέφτηκα ότι πρόκειται για μία απίστευτα όμορφη κοπέλα, που μπορεί να έχει όποιον θέλει, στην οποία κλασσικά παρανοίχτηκα, με αποτέλεσμα να με θεωρήσει δεδομένο και να χάσει το ενδιαφέρον της. Σκέφτηκα ότι δεν αξίζω τέτοια συμπεριφορά και θα πρέπει να απομακρυνθώ το συντομότερο δυνατό, πριν αποκτήσω πολλές εμπειρίες μαζί της και γίνει αφόρητος ο χωρισμός ή καταλήξω σε σχέση εξάρτισης. Ότι δε μου αξίζει μία γυναίκα που νιώθει πολύ λιγότερα από εμένα, που είμαι ένα μικρό κομμάτι της ζωής της και δεν υπάρχω στα όνειρά της, όπως υπάρχει εκείνη στα δικά μου.

Μερικά κλικ πριν πάρω την απόφαση να χωρίσω, σκέφτηκα ότι έχω θολώσει και ότι χρειάζομαι πιο αντικειμενική άποψη τρίτου. Γνωρίζω ότι είμαι απόλυτος στον τρόπο σκέψης, θέλω να το αλλάξω, αλλά για να αλλάξεις κάτι πρέπει να μπορείς να το δεις ξεκάθαρα. Εκεί στράφηκα στη γνώμη του Φώτη.

- Ρε μην κάνεις τα ίδια που έκανες με την προηγούμενη. Δώσε χρόνο στις κοπέλες να νιώσουν κάτι παραπάνω, μην περιμένεις να βγάλουν το δικό σου ενθουσιασμό.
- Πονάω ρε συ. Τη σκέφτομαι κάθε δευτερόλεπτο και μου λείπει. Δεν αντέχω μακριά της, ενώ εκείνη προγραμματίζει τη ζωή της χωρίς εμένα.
- Δεν είναι άσπρο-μαύρο τα πράγματα. Δε νιώθεις καλύτερα σε σχέση με πριν που δεν έβρισκες νόημα στη ζωή και έπαιρνες τα βουνά για να αντέξεις τη μοναξιά;
- Ναι, είναι πολύ καλύτερα. Όμως απέχει πολύ από αυτό θεωρώ "καλό". Δε θέλω να μπω στη διαδικασία να την κυνηγάω και εκείνη να με φτύνει. Ξέρεις ότι το έζησα πριν πολλά χρόνια και υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι δε θα αφήσω να μου ξανασυμβεί. Κάπου θα υπάρχει κάποια με την οποία να νιώσω τον έρωτα αμοιβαία. Να θέλουμε εξίσου ο ένας τον άλλο και να περνάμε καλά μαζί.
- Δεν υπάρχουν ιδανικές καταστάσεις. Ξέρεις τι έχω περάσει εγώ με τις κοπέλες που με άφησαν στα κρύα του λουτρού για παπάρες. Με την προηγούμενη κοπέλα σου το χειμώνα δε σε πρόλαβα. Κλαιγόταν που την άφησες και δεν είχα μάθει τίποτα. Μπορεί να είχατε ελπίδες, αν της είχες δώσει χρόνο.
- Μην αναμοχλεύεις καταστάσεις Φώτη. Δε θεωρώ ότι είχε μέλλον εκείνη η σχέση, γι' αυτό και την τερμάτισα γρήγορα. Το ήθος της απείχε πολύ από εκείνο που θα ήθελα για τη σύντροφό μου. Καλύτερα που έδειξε τα αρνητικά της σημεία από τον πρώτο καιρό, διότι με βοήθησε να απομακρυνθώ.

Κάπου στο μυαλό μου τριγυρνούσε η ψυχρή κουβέντα ενός γνωστού μου "Στην τελική τι έχεις να χάσεις; Μόνος δε θα περνούσες το σαββατοκύριακο; Ε, τώρα θα το περάσεις μόνος, αλλά θα ξέρεις ότι κάποια στιγμή θα τη δεις πάλι." Η αλήθεια είναι ότι εκφράστηκε πρόστυχα, αλλά δε θέλω να το γράψω στο ιστολόγιο.

Με αυτά και με αυτά, νιώθω ευγνώμων στο Φώτη που με βοήθησε να σκεφτώ πιο ψύχραιμα και να αποκτήσω μερικές ακόμα πανέμορφες εμπειρίες με την κοπέλα μου τις τελευταίες εβδομάδες. Έχουν περάσει μερικές μέρες που νιώθω ευτυχισμένος. Γελάω στο δρόμο, στη δουλειά, πετάω από χαρά όταν είμαι μαζί της.

Όμως, δεν παύουν να υπάρχουν οι μέρες που αισθάνομαι ότι η κοπέλα νιώθει πολύ λιγότερα από εμένα. Δηλαδή, όπως έγραψα νωρίτερα, ότι αποτελώ μικρό κομμάτι της ζωής της και όχι μεγάλο. Λέει ότι είναι ερωτευμένη, ότι είμαι ό,τι καλύτερο έχει συμβεί στη ζωή της τον τελευταίο χρόνο, αλλά στην πράξη είναι πολλές μέρες που νιώθω μόνος και ότι δεν έχω βρει το πραγματικό άλλο μου μισό, που θα με θέλει όπως κι εγώ.

Δεν υπήρξα ποτέ πολυγαμικός, δεν απάτησα κοπέλα, ενέπνεα ασφάλεια σε όποια με γνώριζε καλά. Κάποιοι λένε ότι αυτό είναι το λάθος μου. Ε και τι; Θα γίνω κακός ή θα προσποιηθώ τον πονηρό; Εδώ αναγκάστηκα να απομακρυνθώ από την καλύτερή μου φίλη, επειδή δεν μπορούσα να αγνοήσω τη γυναικεία της φύση και φοβήθηκα ότι θα της την πέσω και θα τη φέρω σε δύσκολη θέση. Δεν είμαι φτιαγμένος γι' αυτόν τον κόσμο...

"Δεν μπορείς να βασίζεις την ευτυχία σου σε μία γυναίκα. Έτσι κι αλλιώς μόνοι μας πεθαίνουμε. Αποδέξου το και δες τις καταστάσεις αποστασιοποιημένα.", είπε κάποιος άλλος ψυχρά. Από τη μία αηδιάζω σε τέτοια σκέψη, από την άλλη τρομάζω όταν σκέφτομαι ότι μπορεί να έχει δίκιο. Ξέρεις τώρα, όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά με τη δική σου στάση ζωής, φαντάζουν σωστά όσα λένε άλλοι με αυτοπεποίθηση. Πόσο ακλόνητος να μείνω πια;

Ιδανικά θα ήθελα να γίνει πιο ζεστή και πιο εκφραστική η κοπέλα μου, όπως είμαι εγώ. Να νιώθω ότι είναι ερωτευμένη μαζί μου, όπως εγώ και με έχει ανάγκη. Διαφορετικά, να βρω σύντομα μία για να πετάξουμε μαζί στους αιθέρες του έρωτα.

Ευτυχώς που υπάρχει η ποδηλασία, το windsurfing (απίστευτο σαββατοκύριακο ήταν, με τέλειο άνεμο) και η μηχανή για να με κρατάνε.

Λες η ομορφιά να είναι μόνο στη μοναχική ανηφόρα και όλα τα άλλα να είναι ουτοπία; Μακάρι όχι!