Όταν ακούς από τους διευθυντές να σου λένε "Σε χρειαζόμαστε στο ταξίδι στο εξωτερικό, πρέπει να έρθεις μαζί μας", δεν το σκέφτεσαι πολύ. Αφενός είναι κολακευτικό, αφετέρου είναι δουλειά και πρέπει να γίνει. Σε τελική ανάλυση θα είναι μία εμπειρία.
Η αλήθεια είναι ότι το ταξίδι με άγχωνε τις πρώτες μέρες που ανακοινώθηκε και μου δημιουργούσε κυρίως αρνητικά συναισθήματα. Ήθελα να έρθει και να φύγει, να περάσουν οι μέρες και να γυρίσω σε κανονική ροή. Ήξερα βέβαια ότι θα βοηθήσει στην απομάκρυνση της ρουτίνας, όπως άλλωστε συμβαίνει με άλλες δουλειές που αναλαμβάνω.
Έφθασαν λοιπόν οι μέρες και βρέθηκα στο αεροδρόμιο. Είχα να πετάξω με αεροπλάνο από τότε που εργαζόμουν στο εξωτερικό. Μου είχε λείψει η ωραία αίσθηση τη στιγμή της απογείωσης. Είχα φροντίσει να γεμίσω το κινητό μου με τραγούδια, ώστε να περάσει ευχάριστα η δίωρη πτήση. Πολύ σύντομα κατάλαβα ότι όλα ήταν άψογα οργανωμένα και το αρχικό αίσθημα του αγνώστου και της ανασφάλειας εξαφανίστηκε. Η γραμματέας είχε φροντίσει να κανονίσει για τα πάντα. Εισιτήρια (μέχρι και check-in είχε κάνει για εμάς), ξενοδοχείο κοντά στο κέντρο της πόλης, ενοικιαζόμενα αμάξια και οτιδήποτε άλλο. Παρέα με πέντε έμπειρους διευθυντές, ένιωθα ότι έχω πάει ταξίδι αναψυχής με πρακτορείο που σου έχει τα πάντα έτοιμα. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά και χαλαρή δουλειά στο ενδιάμεσο, ώστε να μη νιώθω ότι βαριέμαι από την τουριστική κρεπάλη. Αισιόδοξοι άνθρωποι, που παίρνουν γρήγορες και σωστές αποφάσεις, σε όποια μικροεμπόδια παρουσιάζονται, σου μεταδίδουν την ενέργειά τους, σε αντίθεση με το μίζερο κλίμα του γραφείου.
Έχω ξαναπάει επαγγελματικό ταξίδια, αλλά εκεί τα πράγματα ήταν πιεστικά ως προς το χρόνο. Έτρεχες να προλάβεις συναντήσεις ανάμεσα στις πτήσεις σου. Περίμενες να επιστρέψεις στο γραφείο για να ξεκουραστείς. Αυτή τη φορά όμως τα πράγματα ήταν απρόσμενα καλά. Πολύ χαλαρό πρόγραμμα, άτομα που γνώριζαν καλά σε ποια μέρη θα πάμε για ...να διασκεδάσουμε και είχα να παλέψω με το γεγονός ότι δεν είμαι της καφετέριας, του εστιατορίου και του club. Η δουλειά είχε απαιτήσεις μόνο τη μία από τις μέρες που ήμουν εκεί, αλλά σε αντικείμενο που γνωρίζω καλά, οπότε δεν είχα άγχος, απλώς λίγη αγωνία.
- Όλα πήγαν καλά. Πρέπει να το γιορτάσουμε τώρα! Να δούμε και την πόλη.
...άκουσα να λέει η μία διευθύντρια.
Κάπως έτσι, μερικές εργάσιμες ημέρες μετατράπηκαν σε χαλαρή και όμορφη ταξιδιωτική εμπειρία. Αρχίζω και πιστεύω ότι οι χαμηλές προσδοκίες είναι πολύ σημαντικές για να νιώθεις κάποιες φορές καλά. Πήγα αρνητικά προκατειλημμένος και εξεπλάγην που πέρασα όμορφα.
Πάνω που σκεφτόμουν ότι θα μου άρεσε να ξαναπάω σε αντίστοιχα χαλαρό επαγγελματικό ταξίδι, ακούω:
- Τα πήγες πολύ καλά. Θα ξαναπάμε κάποια στιγμή στο μέλλον.
Αυτή τη φορά δεν αγχώθηκα, άλλα ένιωσα ανυπομονησία. Οποία έκπληξη! Ο Ποδηλάτης Πεντέλης αισθάνεται ανυπομονησία για ταξίδι.
Πέρα από το ταξίδι, ας σημειωθεί λοιπόν ότι διανύω άλλη μία πολύ καλή εργασιακή περίοδο. Δεν είναι τόσο καλά όσο το 2016 που ήταν θεϊκή περίοδος για μερικούς μήνες, αλλά τώρα έχω περισσότερη αισιοδοξία και απολαμβάνω τη δουλειά.
Ας πάμε όμως στα προσωπικά...
Ήττα. Τι ήττα; Σαν το έβδομο γράμμα του ελληνικού αλφάβητου, αλλά με δύο ταυ. Πανηγυρική μάλιστα. Η αυτοπεποίθηση στο υπέδαφος και μαζί της έχει παρασύρει το αίσθημα ευτυχίας.
Βγήκα μία φορά ακόμα με την Έλενα και περάσαμε ωραία, αλλά το πιο πιθανό είναι ότι η κοπέλα απλά παίζει. Δείχνει περιστασιακά ενδιαφέρον, αλλά τον περισσότερο καιρό αδιαφορία. Για μία ακόμη φορά ερωτεύτηκα κοπέλα που δεν νιώθει κάτι αντίστοιχο. Φθάνει πάλι στα αυτιά μου η φωνής μίας καλής φίλης:
"Τα έχουμε πει ξανά και ξανά. Έχεις ανάγκη να νιώσεις ζεστασιά σε μία σχέση και φαντάζεσαι καταστάσεις που δεν υφίστανται. Αν απολάμβανες τη διαδικασία, θα σου έλεγα ότι δεν πειράζει πολύ. Όμως εσύ υποφέρεις. Βίωσε τη σκληρή πραγματικότητα, νιώσε τη μοναξιά σου και μην αφήνεις τις ελπίδες να γίνονται προσδοκίες και αυταπάτες. Ξεκόλλα και προχώρα τη ζωή σου με πραγματικά γεγονότα. Στην τελική, περισσότερο θα σε εκτιμήσει μία κοπέλα αν σε δει να γυρνάς την πλάτη και να προσπαθείς με κάποια άλλη, παρά να επιμένεις κόντρα στο χλιαρό ενδιαφέρον της."
Μου αρέσει πολύ να ακούω σκληρές αλήθειες, κόντρα στην πλάνη της γοητείας. Το πρόβλημα είναι ότι αυτή την περίοδο δεν έχω εντοπίσει δραστηριότητα που να μου αρέσει πραγματικά για να τροφοδοτήσει την ψυχή μου. Να μου δημιουργεί προσμονή όταν την προγραμματίζω, να με κάνει να ξεχνάω την ερωτική απογοήτευση όταν την κάνω και να μου αφήνει γλυκιά γεύση τις επόμενες ημέρες.
Επιχείρησα μία ακόμα εκδρομή με μοτοσυκλέτες, αυτή τη φορά με υψηλές προσδοκίες, λόγω της πολύ όμορφης προηγούμενης βόλτας. Δυστυχώς δεν ευοδώθηκαν. Δεν ταίριαξα με την παρέα και μάλλον θεώρησα τη μέρα ανεπαρκώς αξιοποιημένη. Περισσότερο άξιζαν κάποια μαθήματα που έκανα σε πίστα με τη μοτοσυκλέτα, αλλά κι αυτά δεν είχαν τη σπίθα που σου δίνει ο έρωτας.
Ρίχνω κλεφτές ματιές στην Πεντέλη όταν είναι στο φόντο, αλλά δε με μαγνητίζει όπως κάποτε. Η σκέψη μου δυσκολεύει αντικειμενικά όμορφες στιγμές και δε με αφήνει να απολαύσω τη ζωή.
Πρέπει να μάθω να κινούμαι σε γκρίζα δάση και να εντοπίσω τα πινέλα που
θα τα χρωματίσω. Δεν έχω καταθέσει τα όπλα, αλλά σίγουρα δεν απολαμβάνω
τη διαδικασία και νιώθω ότι οι μέρες περνούν χωρίς νόημα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου