Η γνωστή πλέον επανάληψη συναισθημάτων

Για μία ακόμα φορά επαναλαμβάνεται με μαθηματική ακρίβεια η αλληλουχία των συναισθημάτων μετά από χωρισμό. Οι πρώτες εβδομάδες πάντοτε με βοηθούν να ηρεμήσω και να ξαναβρώ τον εαυτό μου, αλλά την τέταρτη εβδομάδα αρχίζει η συναισθηματική κατάπτωση.

Έχει περάσει ένας μήνας απ' όταν χώρισα και οφείλω να ομολογήσω ότι το τελευταίο δεκαήμερο ήταν δύσκολο. Δύσκολο εσωτερικά, όχι εξωτερικά. Χρόνος υπάρχει για ξεκούραση και για προσωπικές δραστηριότητες, αλλά δεν τον απολαμβάνω. Σίγουρα εκτιμώ το γεγονός ότι δε νιώθω πιεσμένος ή εξαντλημένος από τη δουλειά και την αϋπνία,  αλλά δεν μπορώ να προσπεράσω το ότι ξυπνάω με κακή διάθεση και κοιμάμαι με άσχημες σκέψεις.

Γνωρίζω ότι η σχέση δεν είχε μέλλον και δε μετανιώνω που πήρα την απόφαση να την τερματίσω με όμορφο τρόπο, ώστε να μην πληγωθούμε περισσότερο. Πρόκειται για κοπέλα που εκτίμησα πολύ, αλλά δεν ερωτεύτηκα, παρόλο που είχα πολλές καλές στιγμές μαζί της. Ούτε οι τέσσερις μήνες που ήμασταν μαζί ήταν αρκετοί για να με κάνουν να δεθώ ή να συνηθίσω την κοινή ζωή. Ευτυχώς δηλαδή, διότι στο παρελθόν έχω περάσει πολύ χειρότερα μετά από χωρισμό, κυρίως λόγω της συνήθειας.

Η κακή διάθεση με καταβάλλει. Δεν έχω κέφι, ούτε δυνάμεις για δραστηριότητες. Πιέζομαι να πάω για ποδήλατο και τρέξιμο, ενώ κουράζομαι σχετικά γρήγορα και θεωρώ ότι δεν είναι μόνο ζήτημα φυσικής κατάστασης, αλλά κυρίως λόγω ψυχολογίας. Χθες πήγα για τρέξιμο, έβγαλα με το ζόρι 10 χιλιόμετρα σε σχετικά αργό ρυθμό, αλλά το πιο αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι μου πήρε τουλάχιστον 50 λεπτά για να αρχίσω να νιώθω καλά. Χρόνος ρεκόρ, που δείχνει ότι ο μηχανισμός έκκρισης ενδορφινών έχει χαλάσει. Κάποια στιγμή έπιασα τον εαυτό μου να παραμιλάει λέγοντας δύο ονόματα. Το όνομα της κοπέλας με την οποία χώρισα πριν από 9 μήνες, αλλά και το όνομα της καλής μου φίλης που τόσο μου λείπει, όταν θυμάμαι τις ωραίες δρομικές και ποδηλατικές εμπειρίες μας.

Πριν αρχίσω τη συγγραφή, διάβασα στα γρήγορα μερικές αναρτήσεις που είχα γράψει πριν από έξι μήνες. Ενδέχεται να ήμουν χειρότερα τότε, αλλά σήμερα διαπίστωσα ότι το είχα κιόλας ξεχάσει. Η μαγική λήθη έχει ωραιοποιήσει ακόμα ακόμα και το πρόσφατο παρελθόν. Η διαφορά όμως με τώρα είναι πως οτιδήποτε πιέζομαι να κάνω για να νιώσω καλύτερα, δύσκολα πετυχαίνει κι αν πετύχει κρατάει λίγο χρόνο. Σύντομα φθάνω πάλι σε σημείο απογοήτευσης και απαισιοδοξίας. Ακόμα και η μοτοσυκλέτα με κρατάει σε καλή διάθεση μόνο για το χρονικό διάστημα που είμαι πάνω της.

Η ποδηλασία μου αρέσει για λίγο και σύντομα βαριέμαι. Βρίσκω ανιαρές τις παρέες με ποδηλάτες, όπως άλλωστε και άλλες παρέες. Αυτή την περίοδο δεν ταιριάζω με κόσμο... Για ανάβαση Πεντέλης, ούτε λόγος. Νιώθω ότι δεν έχω ούτε δυνάμεις, ούτε διάθεση. Ακόμα και το τρέξιμο δεν αποδίδει στην ψυχολογία μου όπως πριν από λίγο καιρό.

Η εργασία μία από τα ίδια. Έχει παρατεταμένες περιόδους ρουτίνας, ενώ οι όμορφες μέρες με κρατάνε μόνο για λίγο σε καλή διάθεση. Μαυρίλα παντού. Για να μη λέω μόνο τα άσχημα, η μόνη καλή μαυρίλα είναι ο καιρός αυτή την εποχή. Οτιδήποτε σπανίζει, αξίζει. Τόσο η καλοκαιρινή βροχή, όσο και ο χειμερινός ήλιος. Μακάρι να βρέχει συχνά το καλοκαίρι για να σπάει η ζέστη κι ας στερούμαι τη μοτοσυκλέτα.

Κάνοντας το κλασσικό οπισθοδρομικό φιλοσοφικό βήμα, ξέρω ότι βρίσκομαι στη δύσκολη φάση της μοναχικής ζωής. Πριν από 2 εβδομάδες ένιωθα καλά και ήρεμος και ξέρω ότι θα επανέλθει αυτή η κατάσταση. Ξαναλέω για μία ακόμη φορά ότι εκτιμώ το γεγονός του ελεύθερου χρόνου, παρόλο που αυτός γυρνάει μπούμερανγκ στην ψυχολογία μου, αφού μου επιτρέπει να σκέφτομαι. Νομίζω ότι δεν αντέχω πλέον αυτό που έγραφα πριν από μερικά χρόνια "Είμαι καλύτερα, διότι από την πολλή δουλειά, δεν έχω χρόνο ούτε να σκεφθώ πώς νιώθω.". Προτιμώ να παλεύω με τις σκέψεις μου και να τις γράφω στο ιστολόγιο για εκτόνωση, παρά να είμαι εξαντλημένος από την κούραση.

Αν θα ήθελα κάτι αυτή την περίοδο, είναι να αλλάξω δουλειά για να βρεθώ σε νέο χώρο με αντικείμενο πιο δημιουργικό με κόσμο γύρω που μου να είναι πολύ καλύτερος από εμένα και να μαθαίνω συνέχεια καινούρια πράγματα. Συγκομιδή νέων εμπειριών και γνώσεων. Κι αν κάποια στιγμή βρω πολύ χρόνο και διάθεση, να λιώσω στο windsurfing που τόσο ονειρεύομαι. Είδα μερικούς να κάνουν την Κυριακή και ζήλεψα.

Ξέρω ότι θα έρθουν καλύτερες μέρες, αλλά αυτό δεν αρκεί για να απαλύνη τη θλίψη της στιγμής. Υπομονή...

Ηρεμία

Οι τελευταίες δύο εβδομάδες ήταν ήρεμες. Αποφάσισα να μείνω μόνος για μία ακόμη φορά και βρήκα χρόνο για τον εαυτό μου. Περισσότερος χρόνος για χαλάρωση, αθλητικές δραστηριότητες, προσωπικό απολογισμό. Είχε άλλωστε καλό καιρό, οπότε χάρηκα τη μοτοσυκλέτα στην καθημερινή μετακίνηση.

Στενοχωρήθηκα πολύ με το πώς ένιωσε η κοπέλα. Έκανε μία απέλπιδα προσπάθεια να τα βρούμε την περασμένη εβδομάδα, αλλά της εξήγησα, όσο πιο ευγενικά μπορούσα, ότι θα πρέπει να τελειώσει η σχέση πολιτισμένα και με σεβασμό. Σίγουρα έχει περιθώρια να τραβηχτεί για λίγο καιρό ακόμα, αλλά δεν αξίζει ούτε σε εκείνη, ούτε σε εμένα, να φθάσουμε στο σημείο να αλληλοκατηγορηθούμε και να δημιουργήσουμε τις άσχημες εικόνες που θα μας κρατήσουν μακριά. Θα πρέπει να προσπαθήσουμε να παλέψουμε με τις όμορφες στιγμές και τα συναισθήματα που μας δένουν, ώστε να τα αφήσουμε να περάσουν στη λήθη και να εστιάσουμε στα σημεία που δε μας άφησαν να έχουμε μία στρωτή σχέση χωρίς συναισθηματικά σκαμπανευάσματα, ώστε να δικαιολογούμε μέσα μας το χωρισμό.

Προσπάθησα να ρίξω όλες τις ευθύνες πάνω μου, προκειμένου να μην της ρίξω περισσότερο το ηθικό. Πολύ έξυπνη κοπέλα, δεν το πίστεψε. Επέμεινα όμως σε αυτό. Της είπα τη μισή αλήθεια. Ότι για μία ακόμη φορά στη ζωή μου δεν κατάφερα να βρω την ισορροπία μεταξύ εργασίας, ξεκούρασης, αθλητισμού και σχέσης και έχασα τον εαυτό μου. Δεν την κατηγόρησα σε κανένα σημείο, κράτησα τα πράγματα που με χώριζαν από αυτή για εμένα, δεν ήθελα να πληγωθεί περισσότερο. Όπως σε όλες τις περιπτώσεις χωρισμού, της εξήγησα ότι θα γυρίσω την πλάτη μου όχι από αποστροφή, αλλά από την ανάγκη μου για παύση επικοινωνίας, ώστε να την ξεπεράσω πιο γρήγορα. Έχει πολλά θετικά στοιχεία που σπανίζουν σε κοπέλες και θα μου λείψει.

Νομίζω ότι είναι η πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια που βγαίνω από σχέση και δε θέλω να αναπληρώσω το συναισθηματικό κενό. Ναι, υπάρχει το κενό, αλλά έχω κουραστεί. Όχι από τις κοπέλες, αλλά από τον εαυτό μου. Ο προσωπικός απολογισμός, ειδικά στην τελευταία σχέση όπου η κοπέλα έκανε πολλές υποχωρήσεις, μάλλον δείχνει ότι είμαι δύσκολος στη συμβίωση και δεν τα καταφέρνω σε κάπως πιο εντατική σχέση, παρόλο που ήταν το όνειρό μου επί χρόνια. Με έχει προβληματίσει πολύ η προσωπική μου αποτυχία. Χμμμ...

Είπα σε αυτή την ανάρτηση να το πάρω ανάποδα. Πάμε λοιπόν στα ωραία!

Αρκετός χρόνος για χαλάρωση, ίσως περισσότερος απ' όσος χρειάζομαι, ωραίος καιρός, μεγάλη φωτοπερίοδος, θεϊκά δειλινά. Πέρασα τα περισσότερα στην αυλή, χωρίς να κάνω κάτι το ιδιαίτερο. Μου άρεσε η αδράνεια, είναι κάτι σπάνιο για εμένα τα τελευταία χρόνια.

Η μοτοσυκλέτα εξακολουθεί να με κάνει χαρούμενο σε κάθε διαδρομή. Πρόσφατα μάλιστα πέτυχα στο δρόμο μία κοπέλα με την ίδια μηχανή και πιάσαμε κουβέντα. Ομολογουμένως γοητευτικό το προφίλ της μηχανόβιας. Ξέρω όμως πολύ καλά ότι τα κοινά ενδιαφέροντα δε σημαίνουν πολλά, ούτε τα ευγενικά χαμόγελα μίας άγνωστης.

Είδα πάλι φίλους με το ποδήλατο και απόλαυσα τις διαδρομές. Άμα έχεις καιρό να κάνεις κάτι, αποκτά μεγαλύτερη αξία και το χαίρεσαι. Επίσης απόλαυσα κάποια απογεύματα με μοναχικό τρέξιμο. Το λατρεύω, με κάνει να νιώθω ότι αξιοποιώ τη μέρα μου και να παραμιλάω λέγοντας "Αυτός είναι ο δικός μου χρόνος!".

Περισσότερο από όλα όμως με έκανε να αισθανθώ καλά η εργασία την τελευταία εβδομάδα. Δεν υπήρχαν απογευματινές υποχρεώσεις, ήταν και λειψή με την αργία στην αρχή της. Το κυριότερο όμως ήταν ότι είχε το στοιχείο της δημιουργίας. Μου ζητήθηκε από το διευθυντή η βελτιστοποίηση κάποιων διαδικασιών και το κατάφερα πολύ καλά. Έστησα κάτι καινούριο που δουλεύει άψογα, μειώνοντας τους χρόνους. Επί τρεις μέρες πετούσα από τη χαρά μου.

Το σαββατοκύριακο πέρασε πραγματικά παράξενα. Πέρα από την ποδηλασία την Παρασκευή, όλος ο υπόλοιπος χρόνος ήταν χαλάρωση στο σπίτι. Δεν ήμουν κουρασμένος, αφού ήταν σχετικά εύκολη εβδομάδα, αλλά δεν ήθελα να πάω πουθενά.