Ένας ακόμα ποδηλάτης Πεντέλης

- Νέος: Καμιά φορά ανεβαίνω στην Πεντέλη για προπόνηση.
- Ποδηλάτης Πεντέλης: Τι εννοείς Πεντέλη; Προς τον Άγιο Πέτρο;
- Νέος: Όχι, πηγαίνω στην κορυφή.
- Ποδηλάτης Πεντέλης: Μήπως εννοείς ότι περνάς από Παλαιά Πεντέλη και πηγαίνεις στην πηγή στα 710 μέτρα υψομέτρου;
- Νέος: Όχι, πηγαίνω στην κορυφή εκεί που είναι το στρατόπεδο. Είναι η προπόνησή μου, διότι έχει δύσκολη ανηφόρα και γυμνάζομαι καλύτερα.
- Ποδηλάτης Πεντέλης: !!! Ε, λοιπόν είσαι ο πρώτος που γνωρίζω μετά από τόσα χρόνια, που κάνει συστηματικά την ίδια διαδρομή με εμένα, νιώθοντας την πρόκληση της επικλινούς ανηφόρας.

Πρόκειται για ένα εικοσάχρονο παλικάρι που γνώρισα πριν από μερικές εβδομάδες. Πολύ δυνατός, αθλητής σε ποδηλατική ομάδα, κυκλοφορεί πάντα με αγωνιστικό ποδήλατο. Συχνά κοντραριζόμαστε με ανηφορικά sprint. Δεν ξέρει καλά τους δρόμους, οπότε ακολουθεί πίσω μου, αλλά μόλις δει ευθεία, απλά χάνεται μπροστά μου. Είναι πιο γρήγορος από όσο ήμουν πριν από μερικά χρόνια στο ζενίθ της φυσικής μου κατάστασης. Τώρα ούτε καν να τον πλησιάσω όταν τα δίνει όλα. Δεν ήξερα όμως ότι η δύναμή του πηγάζει από το αγαπημένο μου βουνό.

Αρχίσαμε λοιπόν να λέμε για την Πεντέλη. Ξέρει κι εκείνος κάθε στροφή, ξέρει πού να επιταχύνει, πού να κρατήσει δυνάμεις, σε ποια στροφή σκάνε οι ριπές ανέμου. Ανεβαίνει, όπως εγώ, ακόμα και με χιόνι. Ένας κανονικός ποδηλάτης Πεντέλης junior.

Συχνά ποδηλατεί πίσω μου, συγκρατώντας την ενέργειά του. Μόλις δω ανηφόρα και επιταχύνω για να εκτονωθώ, αφήνω τους άλλους πολύ πίσω μου, αλλά αυτός με περνάει σαν να είμαι σταματημένος. Σίγουρα τον βοηθάει το ποδήλατο, αλλά είναι και πολύ καλά προπονημένος. Στην τελευταία ποδηλατοβόλτα, ξέσκασα πραγματικά με τα sprint μαζί του. Κάποια στιγμή στην Εκάλη, μου κάνει για πλάκα:

- Πάμε αριστερά;

- Βρε εγώ το πάω, αλλά τι θα κάνουν οι υπόλοιποι; Είναι η οδός Ισμήνης, της οποίας η κλίση ξεπερνάει το 25% σε κάποια σημεία.

Για να μου απαντήσει:

- Το ξέρω. Την ανεβαίνω για προπόνηση. Απλά πρέπει στην αρχή να ξεκινήσεις με λίγους παλμούς, διότι θα εξαντληθείς έτσι κι αλλιώς μέχρι την κορυφή.

Είχα μείνει άναυδος. Αν διαβάσει κανείς παλιότερες δημοσιεύσεις μου, έχω κάνει μνεία στις οδούς Ισμήνης και Θέτιδος στην Εκάλη, αναφέροντας ακριβώς τα ίδια. Άμα έχεις το μικρόβιο του αθλητισμού, νιώθεις τις ανηφόρες να σε μαγνητίζουν, να σε προκαλούν.

Κατά τα άλλα, τα πράγματα πάνε καλά. Λίγο τρέξιμο, λίγη ποδηλασία, θεϊκή ενδοαστική μετακίνηση με τη μοτοσυκλέτα. Τη λατρεύω, με κάνει συνέχεια χαρούμενο, ακόμα και η σκέψη της, όχι μόνο η οδήγησή της.

Η δουλειά έχει επιτέλους μερικές εξωτερικές δραστηριότητες που μου δίνουν ευκαιρία να νιώσω ότι προσφέρω ακόμα περισσότερα στο κοινωνικό σύνολο. Είχα την τύχη να βοηθήσω άτομο με ειδικές ανάγκες που είχε πραγματικά ανάγκη την εφαρμογή των γνώσεών μου, τη στιγμή που άλλοι σήκωναν τα χέρια ψηλά. Τα χρήματα εξασφαλίζουν το βιοπορισμό, αλλά δεν μπορούν να σου δώσουν την ικανοποίηση της εθελοντικής προσφοράς.

Ας πάμε όμως και στα πιο ωραία.

Ένα από τα βασικά μου ελαττώματα είναι το χαμηλό συναισθηματικό I.Q.. Δεν μπορώ να αντιληφθώ τα συναισθήματα των άλλων, αν δεν μου τα εξηγήσουν. Ακόμα όμως κι αν μου τα εξηγήσουν, συχνά δυσκολεύομαι να καταλάβω το μέγεθός τους, αν δεν έχω βιώσει αντίστοιχα στο παρελθόν. Κάπως έτσι δεν αντιλήφθηκα το ενδιαφέρον μίας κοπέλας, αλλά παρόλα αυτά, διατήρησα την επιμονή μου, ακόμα και με λίγες ελπίδες. Η κατάσταση εξελίχθηκε καλά και φαίνεται να ξεκίνησε η σχέση. Φυσικά διατηρώ συγκρατημένη αισιοδοξία και αρπάζω με την απόχη της λογικής τις ελπίδες και τα όνειρα τη στιγμή που ξεπετάγονται από την καρδιά μου.

Φυσικά τα συναισθήματα εξελίσσονται, όμως προσπαθώ να κρατήσω όσα περισσότερα μπορώ για τον εαυτό μου. Έγραφα στην προηγούμενη ανάρτηση ότι δεν μπορώ να μην είμαι ο εαυτός μου, αλλά τελικά οι πληγές από την καλοκαιρινή σχέση με έχουν τρομάξει και με έχουν κάνει λιγότερο εξωστρεφή. Η κοπέλα δείχνει πολύ ζεστή και ανοίγεται, όπως ανοιγόταν και η άλλη τότε, αλλά προσπαθώ να δώσω λιγότερα απ' όσα νιώθω. Δεν ξέρω αν θα μπορέσω να κρατηθώ για πολύ, πάντως το παλεύω.

Στην τελική, σε ένα μήνα έχουμε άνοιξη. Αν δεν πάει καλά η σχέση, υπάρχει και η Πεντέλη. Ξέρουν τα βουνά από χιόνια. :)