Είναι μερικές εικόνες και αισθήσεις που σε δένουν με το περιβάλλον. Κάθε περιοχή έχει τις δικές της ιδιαιτερότητες, χωρίς να σημαίνει ότι είναι καλύτερη ή χειρότερη από άλλες. Όταν όμως τις έχεις γευτεί από μικρός, δένεσαι με αυτές. Κάπως έτσι έχω δεθεί με το περιβάλλον και τις μυρωδιές που απαντώνται στα βόρεια προάστια της Αθήνας. Είναι το μέρος που νιώθω ιδιαίτερη οικειότητα και ξυπνούν παιδικές αναμνήσεις.
Μου αρέσει πολύ να περπατάω στους δρόμους, τόσο την ημέρα όσο και τη νύχτα. Ομοίως να κάνω ποδήλατο στις γειτονιές. Λίγα τετράγωνα από το σπίτι μου, υπάρχουν μερικά οικόσιτα ζώα, στα οποία αφιερώνω λίγο περισσότερο χρόνο όταν περνάω κοντά τους. Ένας σκύλος, μερικές γάτες, για τα οποία θα κοντοσταθώ, θα τους μιλήσω, έτσι για να είναι διαφορετική η βόλτα.
Κάπως έτσι, κάνω με μία γάτα που βλέπω επί χρόνια στο πεζοδρόμιο. Πριν από χρόνια, όντας νεότερη, ήταν πολύ πιο ζωηρή, λίγο να της μιλούσες σε ακολουθούσε ένα τετράγωνο για να τη χαϊδέψεις. Με τα χρόνια, βάρυνε. Παραμένει πολύ φιλική, αλλά λιγότερο ενθουσιώδης. Εμένα όμως με έχει ήδη κερδίσει και συχνά σταματώ δίπλα της. Σχεδόν πάντα είναι στο ίδιο σημείο, ομορφαίνοντας τη διαδρομή μου.
Τι άλλο; Χμμμ... Α, γέννησε πριν από λίγες μέρες η Ισμήνη ένα αγοράκι. Δεν την είδα, άλλωστε έχω να της μιλήσω χρόνια, απλά έτυχε με τη δουλειά να βρεθώ με συγγενή της και το έμαθα. Χάρηκα με τα όμορφα νέα. Ωραία σύμπτωση το γεγονός ότι τη μνημόνευσα στην προηγούμενη ανάρτηση, λέγοντας ότι θα την ήθελα αυτή την περίοδο να με υποστηρίξει συναισθηματικά, όπως έκανε πάντα ως καλή φίλη.
Όπως είχα γράψει πρόσφατα, η δουλειά ήταν στα καλύτερά της το καλοκαίρι. Από τις ομορφότερες εργασιακές περιόδους. Πέρασε βέβαια το καλό τρίμηνο και τώρα επέστρεψα σε πιεστικό ρυθμό, αλλά παραμένει σε σχετικά καλά επίπεδα. Ίσως χρειάζομαι λίγο ακόμα καιρό προσαρμογής, ώστε να ξεσυνηθίσω από τη χαλαρότητα των προηγούμενων μηνών. Οφείλω βέβαια να αναγνωρίσω ότι είναι προτιμότερο από την κατάσταση που βίωνα πέρσι στην προηγούμενη εταιρεία.
Ας γυρίσουμε όμως στα προσωπικά, τη βασική αιτία της συγγραφής. :)
Ξεκίνησα πάλι τις ομαδικές δραστηριότητες, σε ποδηλατικές και πεζοπορικές ομάδες. Γνώρισα κάποιες κοπέλες, αλλά για μία ακόμα φορά έφαγα ήττα. Γοητεύομαι από γυναίκες που δείχνουν φιλικές, αλλά χωρίς περαιτέρω ενδιαφέρον.
Όποιος διαβάζει τακτικά το ιστολόγιο, ξέρει πολύ καλά ότι έχω περάσει τέτοια φάση πολλές φορές. Δεν έχω καταφέρει να ορίσω την ευτυχία μου, αν δεν υπάρχει καλή σχέση στη ζωή μου. Ένα υπέροχο τοπίο δεν μπορεί από μόνο του να με κάνει να αισθανθώ ωραία. Ίσα-ίσα που η μοναξιά με κάνει να αισθάνομαι πολύ άσχημα στον όποιο επίγειο παράδεισο. Αντιθέτως, μόλις μπει το φλερτ και οι προσδοκίες στη ζωή μου, όλα αποκτούν χρώμα, γεύση, άρωμα, μουσική.
Πρόσφατα έκανα μία από τις αγαπημένες μου δραστηριότητες, ήτοι μπάνιο σε καταρράκτη. Καταπληκτικό μέρος, καλός καιρός. Τα συναισθήματά μου ήταν απολύτως προβλέψιμα: Στο μεγαλύτερο μέρος της εκδρομής αισθανόμουν απογοήτευση και ματαιότητα. Δεν μπορούσα να απολαύσω το τοπίο, ένιωθα μοναξιά. Αντιθέτως, για το χρονικό διάστημα που πέρασα με μία κοπέλα, αισθανόμουν πολύ όμορφα. Ακολούθησε απότομη συναισθηματική προσγείωση, όταν άρχισα να υποψιάζομαι ότι το ενδιαφέρον δεν είναι αμοιβαίο και ίσως η κοπέλα βρίσκεται σε σχέση. Δεν κατάλαβα ακριβώς, αλλά σίγουρα βίωσα την απογοήτευσή μου και την επιστροφή στην ανιαρή κατάσταση. Θα κάνω προσπάθεια τις επόμενες ημέρες, αλλά με αυτό που ονομάζω "λίγες ελπίδες", τόσες δηλαδή όσο να μην απολαμβάνεις τη διαδικασία, αλλά να μην απομακρύνεσαι κιόλας.
Κακή φάση ζωής για πολλοστή φορά. Χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα, αλλά με το συναισθηματικό να επισκιάζει τα πάντα και να κάνει τις μέρες να σπαταλώνται ανούσια. Υποθέτω ότι αυτή η απελπισία, σε συνδυασμό με χαμηλή αυτοπεποίθηση, συνθέτουν μη ελκυστική προσωπικότητα που απωθεί τις γυναίκες. Το έχω ξαναπεράσει, το κακό είναι ότι αντί να επιστρατεύεται η εμπειρία και η υπομονή, κάθε φορά νομίζω ότι έχω πιο λίγες δυνάμεις. Ότι φθείρομαι χρόνο με το χρόνο και χωρισμό με το χωρισμό. Δύο είναι οι βασικές επιλογές: Η παραίτηση και η προσπάθεια. Τα τελευταία χρόνια έχω αποφασίσει να επιμένω και να προσπαθώ, ακόμα και όταν δεν ελπίζω, ακόμα κι αν δεν απολαμβάνω τη διαδικασία. Διότι η εναλλακτική της παραίτησης σε οδηγεί σε χειρότερες ατραπούς.
Η Ιωάννα ήρθε στην Ελλάδα, αλλά δεν ήθελε επαφές. Φάνηκε ότι ήταν λάθος μου να πιστέψω ότι είχε αλλάξει και εννοούσε τα όσα έλεγε το χειμώνα για κοινή ζωή. Μάλλον είχε απελπιστεί στο εξωτερικό και έψαχνε κάπου να ακουμπήσει, αλλά δεν της βγήκε. Έχασα για μία ακόμη φορά που εναπόθεσα ελπίδες σε αυτή.
Όταν είσαι μόνος σου, γυρνάει στο μυαλό σου το παρελθόν, οπότε περισσότερο μου λείπει η Ιοκάστη. Έβλεπα ότι είχε πάρει αποστάσεις τους τελευταίους μήνες της σχέσης, αλλά δεν παύει να μου λείπει πολύ. Η απόρριψη σε κάνει να αισθάνεσαι εντονότερη έλξη και η εκλογίκευση αυτής ακριβώς της συσχέτισης δεν βοηθάει. Απλά παραδέχεσαι τον παραλογισμό των συναισθημάτων και κάνεις υπομονή να ξεθωριάσουν. Αφιερωμένο στην Ιοκάστη:
