Πριν από δύο χρόνια είχα γράψει ανάρτηση με τίτλο "Ζητείται δραστηριότητα", αναφέροντας ότι δε με γεμίζει πλέον η ποδηλασία. Τώρα αισθάνομαι αντίστοιχη έλλειψη ικανοποίησης, αλλά δεν ξέρω αν αυτό που πρέπει να αναζητήσω είναι κάποια δραστηριότητα.
Είμαι στη γνωστή φάση όπου σπάνια περνάω καλά. Αισθάνομαι εσωτερικό κενό, έλλειψη ευτυχίας, χαράς. Είναι μέρες που με δυσκολεύει πολύ. Μετράω και πάλι στα δάκτυλα του ενός χεριού τις μέρες που αισθάνθηκα όμορφα από την αρχή του χρόνου.
Η νέα δουλειά πάει καλά, αλλά δεν αρκεί αυτό. Είναι αρκετές μέρες που μου δίνει ικανοποίηση, ενώ υπάρχουν άλλες με αφόρητη πίεση. Πλέον έχω μάθει να διαχειρίζομαι την εναλλαγή δυσκολίας με υπομονή και καρτερικότητα. Σήμερα για παράδειγμα ήταν πολύ καλή μέρα, ενώ δέκα μέρες πριν βίωνα αφόρητη η πίεση και μου είχε πάρει μέρες να την ξεπεράσω.
Η ποδηλασία παραμένει ο δικός μου χρόνος χαλάρωσης, αυτοσυγκέντρωσης και επαφής με τη φύση, χωρίς όμως να αποτελεί όνειρο ή να μου δίνει στόχους. Πιέζομαι αρκετά κάθε φορά για να ξεκινήσω με το ποδήλατο, αλλά ποτέ δεν το μετανιώνω. Συνήθως μου παίρνει ώρα να απομονώσω τις άσχημες σκέψεις και να αρχίσω να γίνομαι ένα με το ποδήλατο. Να ακούσω τον ήχο της αλυσίδας, να αισθανθώ τους κραδασμούς από τις ανωμαλίες του δρόμου να ενεργοποιούν τα αισθητήριά μου, να αρχίσω να αφουγκράζομαι τους ήχους του περιβάλλοντος και να απολαύσω τη διαδρομή.
Τρέξιμο έχω καιρό να κάνω, αλλά θα ξεκινήσω πάλι σταδιακά. Το σίγουρο είναι ότι εκτιμώ ιδιαίτερα τον ελεύθερο χρόνο και είμαι σε φάση που απορρίπτω δουλειές για να ξεκλέψω λίγο χρόνο για τον εαυτό μου. "Ο επαγγελματίας δεν φαίνεται από τα 'ναι', αλλά κυρίως από τα 'όχι'." είχε πει ένας γνωστός μου, κάτι το οποίο έχω κάνει για μία ακόμη φορά πράξη. Λέω συχνά "όχι" σε δουλειές, ώστε να διατηρήσω την ισορροπία με τον προσωπικό χρόνο, σε μία προσπάθεια να έχει ποιότητα η ζωή, αλλά και η εργασία μου. Δεν είναι ότι βγάζω πολλά χρήματα, απλά ξέρω ότι το να κερδίσω λίγο περισσότερα δεν θα με κάνει ευτυχισμένο. Περισσότερο χρειάζομαι τον ελεύθερο χρόνο.
Πρόσφατα ανέφερε γνωστός μου ότι θέλει να μου πάρει ένα ακριβό δώρο και δεν τον άφησα. Ανοίξαμε συζήτηση και του εξήγησα ότι βγάζω περισσότερα χρήματα απ' όσα χρειάζομαι για τις τρέχουσες ανάγκες και επιθυμίες μου, ενώ δεν μπορώ να φανταστώ κάποιο υλικό αγαθό που θα με κάνει ευτυχισμένο. Ίσα-ίσα που δε μου αρέσει να σωρεύω αντικείμενα. Εδώ χρησιμοποιώ το παλιό ποδήλατο που αγαπάω, αντί για εκείνο που αγόρασα πριν λίγα χρόνια.
Είμαι σε φάση που βλέπω ότι οι μικρές χαρές έρχονται από επαφή με ανθρώπους και δραστηριότητες και όχι από αντικείμενα. Δεν είναι απαραίτητα καλό αυτό, απλά μία διαπίστωση. Τουναντίον θαυμάζω τον κόσμο που μπορεί να βρει χαρά σε πράγματα που εμένα δεν μου προσφέρουν κάτι. Αποτελεί αυταξία ο εντοπισμός στόχων που ομορφαίνουν τη ζωή σου, ακόμα κι αν άλλοι τους θεωρούν ανούσιους.
Ως προς τα συναισθηματικά, με δεδομένο ότι δεν προχώρησε η κατάσταση με την Ιωάννα, το μυαλό μου έχει στραφεί στην Ιοκάστη, με την οποία χωρίσαμε πριν από έξι μήνες. Αναπολώ το χρόνο μαζί της, μέχρι και τις εκδρομές. Ναι, παρόλο που δε μου αρέσουν τα ταξίδια, αναπολώ τις εκδρομές που κάναμε και ονειρεύομαι road trip ξανά μαζί της. Είναι ωραίο να προσφέρεις σε άνθρωπο που αγαπάς και να μοιράζεσαι στιγμές μαζί του. Τώρα είμαι στη φάση που προσφέρω μόνο στην οικογένεια, σε πελάτες και, χωρίς επιτυχία, στον εαυτό μου.
Ζητείται λοιπόν τρόπος να αισθανθώ ότι αξίζει η κάθε μέρα που περνάει, ότι αξίζει να ζήσω για τις επόμενες, να ονειρευτώ. Δεν ξέρω αν αναζητώ κάποια δραστηριότητα, αντικείμενο, φιλοσοφική αναθεώρηση, σχέση ή κάτι άλλο. Δεν γνωρίζω καν πώς να το προσεγγίσω, αντί να περιμένω μοιρολατρικά να αλλάξει κάτι στη ζωή μου.
