Έχει περάσει πολύς καιρός από την τελευταία ανάρτηση. Είμαστε στο χειμώνα του 2021, ενώ είχα γράψει τελευταία φορά το καλοκαίρι του 2019.
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός, διότι υπήρχαν καταστάσεις που με κρατούσαν σε σχετικά καλή διάθεση, οπότε η συγγραφική εκτόνωση δεν ήταν απαραίτητη. Είχα ξεκινήσει πρόπερσι να γράφω τα ακόλουθα, αλλά δεν τα είχα δημοσιεύει τότε. Ας ξεκινήσω από αυτά.
_______
2019
_______
Πέντε όμορφοι μήνες πέρασαν.
Έκλεισα την προηγούμενη ανάρτηση, τρεις μήνες πριν, γράφοντας:
"Πρέπει να βρω τη δύναμη να χωρίσω και να ξαναζήσω τη μοναχική ζωή.
Μέχρι να βρω μία κοπέλα που πραγματικά θα ταιριάξω μαζί της και δε θα
έχουμε προστριβές. Κουράστηκα να αγαπάω και μετά να προσπαθώ να ξεχνάω."
Αφού έκανα μερικές προσπάθειες να βρω λύση με συζήτηση στα προβλήματα που υπήρχαν στη σχέση με την κοπέλα, διαπίστωσα ότι, πέρα από τα όμορφα λόγια της, δεν ήταν στην πράξη διατεθειμένη να προσπαθήσει για τη σχέση. Τους τελευταίους δύο μήνες, πρακτικά προσπαθούσα μόνος μου, ενώ η κοπέλα αποστασιοποιούνταν. Ζούσα μόνος μου τον έρωτα, ενώ εκείνη προγραμμάτιζε με διαφορετικό τρόπο τη ζωή της. Αντί να μείνω να παρατηρώ στενοχωρημένος τη φθορά της σχέσης, αποφάσισα να χαιρετίσω ευγενικά την κοπέλα και να την ευχαριστήσω για τους πέντε όμορφους μήνες.
Ξαφνιάστηκε από την απόφασή μου, διότι, όπως και άλλες, είχε εκλάβει την ευγένεια και την προσπάθεια ως αδυναμίες. Έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που εγκλωβιζόμουν σε σχέσεις εξάρτησης. Πλέον βρίσκω τη δύναμη να απομακρυνθώ, όταν βλέπω ότι βιώνω μονόπλευρο έρωτα. Επιπλέον, δε βγάζω εγωισμό. Ένας χωρισμός είναι δύσκολος ούτως ή άλλως. Μικρή σημασία έχει το ποιος θα πει το αντίο. Ίσα-ίσα που αν στο πει η άλλη, παθαίνεις ένα σοκ, αλλά αυτό σε βοηθάει να αποστασιοποιηθείς πιο γρήγορα. Αντιθέτως, αν είναι δική σου η απόφαση και η κοπέλα προσπαθήσει να σε κρατήσει, όπως έγινε σε αυτή την περίπτωση, αμφιταλαντεύεσαι και ταλαιπωρείσαι περισσότερο συναισθηματικά. Στενοχωριέσαι και με το γεγονός ότι πληγώνεται, αλλά ξέρεις ότι είναι για το καλό και των δύο σας να κρατήσεις απόσταση αποφασιστικά. Άλλωστε, έχουν προηγηθεί καλοπροαίρετες προσπάθειες και η αποτυχία τους τεκμηριώνει την ορθότητα του χωρισμού.
Ο συγκεκριμένος χωρισμός δεν ήταν πολύ δύσκολος, διότι είχαν προηγηθεί αρκετές άσχημες συμπεριφορές της κοπέλας, που με είχαν πληγώσει και με είχαν προετοιμάσει. Το εντυπωσιακό είναι ότι είχα κρατήσει ψυχικά αποθέματα, δεν είχα απογοητευθεί από τη σχέση. Εκτίμησα δεόντως το γεγονός ότι είχα μαζί της πολλές όμορφες ημέρες, ενώ αναγνώρισα ότι ένιωσα ευτυχισμένος για κάποια περίοδο. Μου έδωσε δυνάμεις για να προχωρήσω.
Αυτή τη φορά όμως είχα και την τύχη με το μέρος μου. Δεν κλείστηκα στον εαυτό μου, αλλά αποφάσισα να προχωρήσω. Το γεγονός ότι δεν ταίριαξα οριστικά με μία γυναίκα, δεν σήμαινε ότι έπρεπε να απομονωθώ. Έτσι αποφάσισα να προσπαθήσω και η τύχη με βοήθησε περισσότερο απ' όσο μπορούσα να φανταστώ, διότι γνώρισα πολύ γρήγορα άλλη γυναίκα.
_____________________________________
Ας γυρίσουμε λοιπόν στις σκέψεις του 2021, συνεχίζοντας όμως την αναδρομή στο παρελθόν.
Ήταν εντυπωσιακό λοιπόν πως στο τέλος του 2019 βγήκα από μία σχέση και μερικές μέρες μετά ξεκίνησα κάποια άλλη. Συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις, δεν είμαι συναισθηματικά έτοιμος να αναγνωρίσω την αξία της νέας γυναίκας και να της αποδώσω την προσοχή που της αξίζει. Παραμένω κολλημένος για καιρό με την πρώην, με αποτέλεσμα οι νέες γνωριμίες να είναι συνήθως καταδικασμένες από την πλευρά μου, σε σημείο να το αποφεύγω για να μην πληγώσω κάποια.
Αυτή τη φορά όμως η νέα κοπέλα με εντυπωσίασε από την πρώτη μέρα της γνωριμίας και με κέρδισε αμέσως. Είχα βιώσει άλλωστε άσχημες στιγμές με την προηγούμενη, καθώς και την απόσταση που είχε πάρει μήνες πριν, οπότε το έδαφος είχε προετοιμαστεί για κάτι καινούριο.
Η σχέση ξεκίνησε πάρα πολύ καλά και πήγε έτσι τους πρώτους μήνες. Δραστήρια, πολύ όμορφη και πανέξυπνη κοπέλα, με πολύ καλή επαγγελματική σταδιοδρομία, αλλά το χάσμα μεταξύ μας να είναι εμφανές. Απορούσα τι την έκανε να με κοιτάξει και να μην στραφεί προς κάποιον αντίστοιχα επιτυχημένο. Ίσως υπάρχουν στιγμές που βγάζω μεγάλη αυτοπεποίθηση, χωρίς να το αντιλαμβάνομαι.
Σαφώς υπήρχαν άσχημες μέρες, με την κοπέλα να φέρεται παρορμητικά, να με χωρίζει και λίγες ώρες ή μέρες μετά να το μετανιώνει. Όμως, τα έντονα σημάδια φθοράς εμφανίστηκαν μετά τους πρώτους μήνες της νέας σχέσης. Έχω αποφασίσει να είμαι αρκετά υπομονετικός, μέχρι να δώσω την ευκαιρία σε μία γυναίκα να με μάθει καλά και ίσως να με αγαπήσει. Αν κατόπιν με απορρίψει, το αποδέχομαι, διότι ξέρω ότι δεν της κάνω, άρα δεν έχουμε μέλλον. Με δυσκολία μεν, αλλά το αποδέχομαι.
Κάπου εκεί φθάνουμε στην άνοιξη του 2020 και την έλευση του κορωνοϊού στη χώρα μας. Η εταιρεία στην οποία εργάζομαι επί χρόνια, βρέθηκε σε πολύ κακή φάση. Απολύθηκε μεγάλο μέρος του προσωπικού και τους επόμενους μήνες αρκετοί παραιτήθηκαν. Μείναμε λιγότερο από το 1/3 του προσωπικού. Στην αρχή, αισθανόμουν αγωνία για τις εξελίξεις, αλλά ένιωθα ασφάλεια που η εταιρεία με είχε επιλέξει ανάμεσα στους ελάχιστους που είχε αποφασίσει να κρατήσει.
Κάπως έτσι, η πρώτη φάση του κορωνοϊού και το καλοκαίρι πέρασαν αναίμακτα, σε συνδυασμό με τη σχέση που είχε πολλές καλές στιγμές και λίγες δυσκολίες.
Όπως έγραψα και πριν, η κοπέλα είναι πολύ έξυπνη και έμπειρη επιχειρηματικά, ως στέλεχος σε εταιρεία, οπότε διέγνωσε τις εξελίξεις με διορατικότητα. Την πείραζε που με έβλεπε να έχω αναστολές να αλλάξω δουλειά, με έβλεπε ως άτολμο (που είμαι!) ή ανώριμο. Άρχισε να εκφράζει τους πρώτους τεκμηριωμένους ενδοιασμούς ως προς το μέλλον της σχέσης. Είχε συνειδητοποιήσει, με όλο της το δίκιο, ότι δεν θα μπορούσε μαζί μου να έχει την οικονομικά άνετη ζωή που ονειρευόταν, σε αντίθεση με κάποιον αντίστοιχα επιτυχημένο επαγγελματικά με εκείνη.
Ήταν αρκετά διακριτική απέναντί μου και χρειάστηκε να επιμείνω με συζήτηση για να καταλάβω τι ένιωθε και δεν της έκανα σαν σύντροφος. Για εμένα ήταν προφανή θέματα από την αρχή αυτά, αλλά νόμιζα ότι δεν την πείραζαν, μιας και ήμουν ξεκάθαρος σε σχέση με τη ζωή μου και τη δουλειά μου.
Ίσως είδε τα πράγματα διαφορετικά ή έβλεπε εξ αρχής τη σχέση σαν κάτι προσωρινό. Πάντως, από την άνοιξη και μετά, είχε σταματήσει να προσπαθεί ιδιαίτερα και σταδιακά φαινόταν ότι αποστασιοποιούνταν.
Της είχα πει, από την πρώτη φορά που είχε ζητήσει επανασύνδεση, ότι ο χωρισμός δυσκολεύει όσο περνάει ο καιρός. Αν στους τρεις μήνες είναι εύκολος, στους έξι μήνες σχέσης είναι πιο δύσκολος και στον ένα χρόνο αφόρητος. Κάθε φορά έδειχνε μετανιωμένη κι εγώ όντας ερωτευμένος αποφάσιζα να πάρω το ρίσκο να συνεχίσω.
Η πρώτη λοιπόν φάση της πανδημίας, δε με επηρέασε ιδιαίτερα, ίσα-ίσα που διευκόλυνε την μετακίνησή μου προς τη δουλειά, αφού οι δρόμοι ήταν ελεύθεροι. Είτε πήγαινα με αμάξι, είτε με μοτοσυκλέτα, τον ίδιο χρόνο έκανα. Βρέθηκα μετά από χρόνια με μπόλικο ελεύθερο χρόνο και μου άρεσε πολύ. Στο γραφείο είχα περισσότερη ησυχία και η δουλειά κυλούσε καλά.
Όμως τα πράγματα με την εταιρεία χειροτέρευσαν πολύ το καλοκαίρι και τότε άρχισα για πρώτη φορά στη ζωή μου να ψάχνω για δουλειά. Μέχρι τότε είχα σταθεί τυχερός, διότι οι δουλειές με έβρισκαν, δεν τις αναζητούσα. Ξεκίνησα λοιπόν να αναζητώ να αλλάξω εταιρεία, αλλά η κατάσταση της οικονομίας σε συνδυασμό με τα δικά μου προσόντα, δεν ήταν καλός συνδυασμός. Ανέκαθεν ήμουν υπέρ της αξιοκρατίας και δεν ήθελα να χρησιμοποιήσω τον κύκλο γνωριμιών μου για να αλλάξω δουλειά. Αυτή τη φορά όμως το έκανα, σπάζοντας δυστυχώς έναν ηθικό φραγμό.
Πέρα από συστηματική αναζήτηση σε αγγελίες, είχα πρόθυμη βοήθεια από φίλους. Προς μεγάλη μου απογοήτευση απορρίφθηκα από παντού, ακόμα και όταν είχα πολύ καλές συστάσεις από φίλους σε υψηλές θέσεις. Η αξιοκρατία με αξιολόγησε μη ανταγωνιστικό. Δεν το γράφω ειρωνικά, αλλά με απόλυτη ειλικρίνεια και απογοήτευση από τον εαυτό μου.
Στην εταιρεία που εργάζομαι, είχα πολλές επιτυχίες και η διοίκηση αναγνώριζε συχνά τις ικανότητές μου, αναθέτοντας υπεύθυνες υποθέσεις. Όμως φάνηκε ότι αυτό δεν είχε κανένα αντίκρυσμα στην αγορά εργασίας. Ήταν πολύ γερό πλήγμα στην αυτοπεποίθησή μου.
Η κοπέλα με βοήθησε αρκετά με συμβουλές και καθοδήγηση, αλλά δεν είχε την ικανότητα να με στηρίξει συναισθηματικά σε αυτή τη δυσκολία. Ίσα-ίσα που όταν άκουγε για προβλήματα, τα έστρεφε εναντίον μου, κατηγορώντας με για ευθύνες. Δεν είναι ότι είχε άδικο, αλλά στη φάση που δέχεσαι εξωτερικά πλήγματα, χρειάζεσαι υποστήριξη από τους δικούς σου ανθρώπους. Έφθασα στο σημείο να μην της λέω τις σκέψεις μου, διότι ήξερα ότι θα αντιδράσει αρνητικά. Αντιθέτως, παρέμεινα καλός ακροατής και υποστηρικτής στα προβλήματα που ανέφερε εκείνη συστηματικά. Με πείραζε πολύ αυτό και καταλάβαινα ότι δεν είναι ο άνθρωπος που θα με υποστηρίξει στις όποιες δυσκολίες της ζωής, κάτι πολύ σημαντικό για έναν σύντροφο. Δεν ήθελα όμως να πάρω βιαστικές αποφάσεις, είχα άλλωστε το εργασιακό ζήτημα σε πρώτη προτεραιότητα. Ευτυχώς, είχα κοντά οικογένεια και φίλους να με στηρίζουν ηθικά.
Το καλοκαίρι πήγε σχετικά καλά με την κοπέλα. Μέχρι διακοπές πήγαμε, που είναι κάτι που αποφεύγω, όπου θα έλεγα ότι περάσαμε αρκετά καλά. Όμως το φθινόπωρο χειροτέρεψε η κατάσταση. Η εταιρεία στην οποία εργάζομαι βρέθηκε σε ακόμα πιο άσχημη κατάσταση και η κοπέλα εξέφρασε ευθέως ότι αισθάνεται ανασφάλεια για το μέλλον μαζί μου και δεν μπορεί να περιμένει παρά μερικούς μήνες για να δει πώς θα εξελιχθεί. Εκεί κατάλαβα ότι είμαι ερωτευμένος με μία κοπέλα που δεν έχει αρκετή υπομονή και δεν έχει στόχο να με στηρίξει συναισθηματικά, σε μία περίοδο που κάθε άλλο παρά εύκολο είναι να αλλάξει κανείς εργασία.
Δεν αποποιούμαι τις ευθύνες μου. Το αίσθημα ικανοποίησης και αναγνώρισης, καθώς και η ασφάλεια και η συνήθεια στο εργασιακό περιβάλλον με είχαν κάνει να μη θέλω να αλλάξω εργασία επί χρόνια. Ίσως θα έπρεπε να είχα αλλάξει εργοδότη καιρό πριν, αλλά το φθινόπωρο του 2020 ήταν αργά για να κάνω κάτι.
Η συμπεριφορά της κοπέλας κλιμακώθηκε. Ζητούσε περιστασιακά να χωρίσουμε, ενώ μετά από λίγες μέρες άλλαζε γνώμη και μετά ξανά πάλι. Πλέον είχα να αντιμετωπίσω σοβαρό εργασιακό και προσωπικό πρόβλημα ταυτόχρονα.
Αν λοιπόν το πρώτο κύμα της πανδημίας πέρασε εύκολα, το δεύτερο το ένιωσα στο πετσί μου. Άρχισα να αισθάνομαι ανασφάλεια, πανικό, φόβο, απελπισία. Οι ελάχιστοι υπάλληλοι που είχαμε απομείνει, βρεθήκαμε σε αναστολή εργασίας. Μπορώ να πω ότι αξιοποίησα πολύ καλά τον ελεύθερό χρόνο, όπως ονειρευόμουν χρόνια, με πολύ διάβασμα και πήρα κάποιες χρήσιμες πιστοποιήσεις για την εργασία μου. Δεν το απόλαυσα όμως. Ακόμα και τώρα αισθάνομαι καταρρακωμένος.
Με την κοπέλα τελικά χωρίσαμε πριν από δύο μήνες, μετά από ένα χρόνο σχέσης. Αρχικά ζήτησε να κάνουμε παύση επικοινωνίας για κάποιους μήνες, μέχρι να ξεκαθαρίσει μέσα της τι θέλει, αλλά της είπα ότι δεν μπορώ να ζω σε τέτοια κατάσταση. Την πείραξε και έβγαλε μένος, παρόλο που της φέρθηκα ευγενικά. Πραγματικά, δεν άντεχα τέτοια αβεβαιότητα. Όπως της έδειχνα το ενδιαφέρον μου και την αγάπη μου, ήθελα να το κάνει κι εκείνη, αντί να δείχνει αποστροφή.
Από το Νοέμβριο λοιπόν μέχρι και τώρα, ο τίτλος της ανάρτησης με εκφράζει απόλυτα. Αισθάνομαι συνέχεια ανασφάλεια, ενώ συχνά νιώθω απροσδιόριστο φόβο. Το έχω ξανανιώσει αυτό σε χωρισμό, αλλά τότε είχα τη δουλειά να μου ανεβάζει την αυτοπεποίθηση, οπότε αφενός δεν κράτησε πολύ, αφετέρου δεν ήταν συνεχόμενο. Τώρα η δουλειά μού ρίχνει ακόμα περισσότερο την αυτοπεποίθηση και σε συνδυασμό με το χωρισμό, βιώνω μία από τις χειρότερες περιόδους της ζωής μου.
Με αθλητισμό δεν ασχολούμαι ιδιαίτερα. Ανέβηκα ελάχιστες φορές με το ποδήλατο στην Πεντέλη, πήγα για λίγο τρέξιμο, αλλά δεν με βοήθησε ιδιαίτερα. Περνάω φάση που ο αθλητισμός δεν μου προσφέρει πολλά. Περισσότερο μου προσφέρει το διάβασμα για τις πιστοποιήσεις της δουλειάς.
Το γεγονός ότι απορρίφθηκα, λογικά και τεκμηριωμένα, τόσο από υποψήφιους εργοδότες, όσο και από μία κοπέλα, με κάνουν να αισθάνομαι ανεπαρκής και αποτυχημένος. Βέβαια, δεν έχω εγκαταλείψει την προσπάθεια, συνεχίζω με υπομονή και επιμονή. Όμως βιώνω μέσα μου αυτή την περίοδο με πολύ άσχημο τρόπο και με κατεστραμμένο ηθικό.
Με τα παραπάνω, έβγαλα από μέσα μου όλη τη μαυρίλα, κάτι που είχα ανάγκη να κάνω. Όποιος άλλωστε διαβάζει το συγκεκριμένο ιστολόγιο, ξέρει ότι γράφω όταν αισθάνομαι άσχημα. Όταν είμαι καλά, χάνομαι για μήνες ή χρόνια.
Ας γράψω όμως και μερικά καλά.
Αισθάνθηκα ωραία που είχα τη συμπαράσταση των φίλων μου στις δυσκολίες που περνάω. Δυστυχώς δεν μπορούσα να τους δω συχνά λόγω των περιορισμών κυκλοφορίας, αλλά με κάποιους κατάφερνα να πάω για περπάτημα περιστασιακά.
Πριν από πολλά χρόνια, σε ερωτική απογοήτευση, είχα χάσει χρόνια από τη ζωή μου, μένοντας μη παραγωγικός. Έκτοτε είχα πει ότι αφενός δεν θα επιτρέψω στον εαυτό μου να ξαναχάσω τόσον καιρό για γυναίκα που δεν θέλει να προσφέρει, αφετέρου είχα πει ότι θα προσπαθώ με κάθε ικμάδα δύναμης να αξιοποιώ αυτό το χρονικό διάστημα, ακόμα κι αν δεν το απολαμβάνω. Αυτή τη φορά λοιπόν το αξιοποίησα πολύ καλά, όπως είπα και πριν, επενδύοντας σε γνώση.
Το δεύτερο καλό είναι ότι πριν από μερικές ημέρες βρήκα καινούρια εργασία και παραιτήθηκα από την παλιά μου δουλειά. Αυτή που με στήριξε όμορφα επί πολλά χρόνια, αλλά που τους τελευταίους 8 μήνες είχε εξελιχθεί πολύ άσχημα. Αν και αισθάνομαι έντονα ανακουφισμένος που φεύγω, έχω μεγάλη αγωνία για το μέλλον.
Η νέα εργασία μου αποτελεί σημαντικό συμβιβασμό, καθότι δεν είναι αυτό που ονειρευόμουν να κάνω, αλλάζοντας εργασία, αλλά σίγουρα είναι πολύ καλύτερο από την κατάσταση που βίωνα στην προηγούμενη εργασία τους τελευταίους μήνες. Βλέπω την αλλαγή σαν κάτι δύσκολο, αλλά μάλλον προσωρινό, μέχρι να ανακάμψει η οικονομία και να ξαναδοκίμασω τις δυνάμεις μου στην αγορά εργασίας. Θα μάθω κάποια πράγματα και θα προσπαθήσω να εξελιχθώ. Σίγουρα θα νιώσω πάλι παραγωγικός και χρήσιμος στο κοινωνικό σύνολο. Ευελπιστώ να αποκτήσω ξανά αυτοπεποίθηση από την εργασία και να διαχειριστώ καλύτερα και τα προσωπικά προβλήματα.
