Θέλω εδώ και μέρες να γράψω, αλλά ακόμα και τώρα που πήρα την απόφαση, δε νιώθω ότι ρέει άνετα η σκέψη μου. Μάλλον δεν έχω αρκετή συναισθηματική φόρτιση που να αναζητά διέξοδο έκφρασης.
Οφείλω όμως, ανάμεσα στα φορτισμένα παράπονά μου, να αναφέρω και τις καλές στιγμές, ώστε το ιστολόγιο να αποκτά μία ισορροπία και να μην αναφέρεται μόνο στις άσχημες ημέρες.
Η δουλειά τον τελευταίο καιρό πηγαίνει μέτρια. Ούτε πολλή ρουτίνα, αλλά ούτε και πολύ ενδιαφέρον, αλλά μία χαλαρή κατάσταση. Σίγουρα δεν υπάρχει η αφόρητη πίεση του Νοεμβρίου, αλλά το πρόγραμμα του μήνα λέει ότι θα επανέλθει μέρος αυτής. Τουλάχιστον είμαι εφοδιασμένος με επιπλέον πείρα και θεωρώ ότι τα πράγματα δε θα είναι τόσο δύσκολα όσο τότε. Το σίγουρο είναι ότι δε θα βαρεθώ. :p
Η ποδηλασία εξακολουθεί να είναι συστηματικά στο πρόγραμμά μου, αλλά όχι πολύ συχνή. Δε με γεμίζει πλέον όσο κάποτε, ούτε την αποζητώ έντονα. Κοιτάζω την Πεντέλη, είναι μέρες που έχω χρόνο να πάω, αλλά δεν το κάνω. Βαρεμάρα ή απουσία έντονων συναισθημάτων που θα έβγαζα στη δύσκολη ανηφόρα της; Δεν ξέρω... Είναι όμως στη φαρέτρα των μηχανισμών απώθησης συναισθημάτων, οπότε ξέρω που θα κατευθυνθώ, αν χρειαστεί. Δε μου λείπει όμως, ούτε ο συγκεκριμένος προορισμός, ούτε κάποιος άλλος. Στο μυαλό μου η ποδηλασία δεν είναι πλέον το στοιχείο που με ενθουσιάζει.
Ο καιρός είναι λίγο πολύ τα ίδια με πέρσι. Αρκετή βροχή, μου έχει στερήσει πολλές μέρες τη μοτοσυκλέτα. Δε μου φθάνει να την οδηγώ δύο μέρες την εβδομάδα, νιώθω ότι μου λείπει πολύ. Τις μέρες που φθάνω στο γραφείο με την Ισμήνη, είμαι άλλος άνθρωπος. Όσο περνάει ο καιρός, τόσο περισσότερο την απολαμβάνω. Κάπως έτσι, πριν από μία εβδομάδα, ενώ είχα πάει για ποδήλατο με φίλους, σκεφτόμουν επίμονα την Ισμήνη. Την είχα παρκάρει λίγες ώρες νωρίτερα, αλλά μου έλειπε ήδη. Δεν την είχα χορτάσει, ήθελα περισσότερο χρόνο μαζί της.
Προσπάθησα να βρω παρέα, αλλά η εποχή δεν είναι εύκολη για εκδρομές. Ο κόσμος σκέφτεται τα έξοδα και οι μοτοπαρέες έχουν περιοριστεί. Άλλοι έχουν υποχρεώσεις, άλλοι ενδοιασμούς. Έπρεπε επομένως να οργανώσω μόνος μου κάτι, ακόμα κι αν χρειαζόταν να γνωρίσω νέους μοτοσυκλετιστές. Η τύχη ήταν με το μέρος μου αυτή τη φορά. Βρήκα δύο άτομα, εκ των οποίων ο ένας γνωστός από την εκδρομή που είχα κάνει το φθινόπωρο.
Ο στόχος μου ήταν να φθάσω στη βόρειο Εύβοια, στο Μαντούδι, ακόμα και στους καταρράκτες Δρυμώνα. Μου έχει εντυπωθεί ως ονειρικό εκείνο το μέρος, μετά από δύο περιόδους διακοπών εκεί, αλλά δεν έχω πάει ακόμα με μοτοσυκλέτα. Με καλό καιρό και σωστό προγραμματισμό, μπορεί να γίνει ως ημερήσια εκδρομή. Έπρεπε όμως να αφουγκραστώ τις προτιμήσεις της παρέας, οπότε αλλάξαμε τον προορισμό για μία διαδρομή που επίσης ονειρευόμουν. Παλαιά Επίδαυρο, μέσω της όμορφης παλαιάς εθνικής οδού. Οι αυτοκινητόδρομοι είναι άχαροι με τη μοτοσυκλέτα, απλά διεκπεραιωτικοί. Η Ισμήνη είναι φτιαγμένη για όμορφους επαρχιακούς δρόμους με στροφές, όπου απολαμβάνεις τη διαδρομή και το τοπίο, γίνεσαι ένα με το περιβάλλον.
Είχα ξανακάνει τη διαδρομή πριν από δύο χρόνια, πηγαίνοντας για δουλειά, αλλά τότε μέχρι την Κόρινθο είχα πάει από τον αυτοκινητόδρομο. Δηλαδή είχα δει μόνο το όμορφο κομμάτι από την Κόρινθο και μετά. Είχε μείνει λοιπόν στο μυαλό μου η ομορφιά της διαδρομής, ήθελα να δω και το επαρχιακό κομμάτι που είχα παρακάμψει, οπότε όταν έπεσε στο τραπέζι η ιδέα, φυσικά και συμφώνησα.
Η μέρα ήταν φανταστική. Καταπληκτικός καιρός για χειμώνα, με λίγη συννεφιά και 19°C, ελάχιστη κίνηση στους δρόμους και ωραία παρέα. Η δε διαδρομή, θεϊκή. Πρέπει να ήταν η μόνη μέρα τον τελευταίο χρόνο που πέρασα φανταστικά, ξεχνώντας προσωπικούς προβληματισμούς και απολαμβάνοντας το κάθε λεπτό, χωρίς να υπάρχει γυναίκα στο προσκήνειο. Επέστρεψα σπίτι με ένα χαμόγελο που με συντρόφευε για μέρες. Νομίζω ότι βρήκα τι θέλω να κάνω αυτόν το καιρό για να ξεφεύγω από την καθημερινότητα και τις σκέψεις μου. Πριν από τρία χρόνια που αγόρασα την Ισμήνη, μου έλεγε ένας φίλος "Πάει τώρα το ποδήλατο..." και του έλεγα ότι δε σκοπεύω να το αφήσω. Χρειάστηκε να περάσει αρκετός καιρός για να νιώσω ότι η μοτοσυκλέτα παίρνει τα σκήπτρα στις δραστηριότητες του ελεύθερου χρόνου.
Δεν είμαι απόλυτος, έχω πλέον εμπειρία που με κάνει να ξέρω ότι όλα έρχονται και παρέρχονται. Αφήσουν στην ψυχή σου τα σημάδια τους και τα αποζητάς πάλι όταν έρθει ξανά η ώρα τους. Δε θεωρώ ότι θα αφήσω την ποδηλασία, ούτε ότι θα ασχολούμαι συστηματικά με τη μοτοσυκλέτα. Απλά αυτή την περίοδο θέλω να περνάω όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο με την Ισμήνη, αφού με κάνει χαρούμενο.
Πάμε λοιπόν στη δεύτερη ωραία μέρα, που φυσικά είχε να κάνει με γυναίκα. Η αλήθεια είναι ότι με έχει κουράσει το γεγονός ότι χρειάζεται να υπάρχει το φλερτ για να νιώσω ωραία κάποιες μέρες. Μου λείπει η συναισθηματική ανεξαρτησία, το να περνάω καλά με φίλους, όπως στην εκδρομή με τις μοτοσυκλέτες, χωρίς να χρειάζομαι την παρουσία γυναίκας για να ομορφύνει η μέρα μου.
Πάνω λοιπόν που είχα απογοητευτεί και σκεφτόμουν για πολλοστή φορά να εγκαταλείψω για κάποιο χρονικό διάστημα τις προσπάθειες, ώστε να ισορροπήσω κάπως καλύτερα συναισθηματικά μετά τις ερωτικές αποτυχίες, γνώρισα μία ακόμα κοπέλα σε εκδρομή που έκανα πριν από μερικές εβδομάδες. Η κοπέλα ήταν πολύ ευγενική και ευχάριστη στην κουβέντα, χωρίς όμως να δείχνει κάτι παραπάνω σε ενδιαφέρον, όπως είχε δείξει η Βάσω δύο μήνες νωρίτερα. Δε μου έδωσε πολλές ελπίδες, αλλά αποφάσισα να μην αφήσω τα πράγματα στην τύχη τους και να το προσπαθήσω, διότι μου άρεσε. Η εκδρομή πέρασε σχετικά καλά μαζί της σε συνδυασμό με το υπέροχο τοπίο και τον καλό καιρό.
Τις επόμενες μέρες προσπάθησα να την προσεγγίσω, αλλά εκείνη παρέμεινε απλά ευγενική και ευχάριστη στην επικοινωνία, χωρίς να δείχνει ερωτικό ενδιαφέρον. Παρόλα αυτά, βγήκαμε δύο φορές και στη μία θα ήθελα να αναφερθώ, έτσι για να αποτυπωθεί μία ακόμη ημέρα στο ιστολόγιο.
Ευγενική και ευχάριστη λοιπόν η Ελένη, χωρίς να κάνει το κάτι παραπάνω για να δείξει ενδιαφέρον. Δεν καταλάβαινα ακριβώς τι σκεφτόταν, ούτε αν την πιέζω ή συμβιβάζεται, αλλά προσπάθησα να διατηρήσω το ηθικό μου και να της προτείνω για μία ακόμα φορά να βγούμε. Αυτή τη φορά κανόνισα να πάω μικρή βόλτα στη φύση με καλή παρέα. Αν και αρχικά εξέφρασε ενδοιασμούς, τελικά αποφάσισε να έρθει. Στην παρέα ο καλύτερός μου φίλος και μερικοί δικοί του φίλοι, κάποιοι εκ των οποίων γνωστοί από παλιά. Τέλειο μέρος, απίστευτη παρέα με πολύ γέλιο και η Ελένη δίπλα μου, πολύ ευχάριστη και κοινωνική. Ήταν η όμορφη μέρα που είχα ανάγκη μετά από αρκετό καιρό με άχρωμες ημέρες και καθημερινή ρουτίνα. Ήταν η μέρα, που έδειξε ότι η ευτυχία μπορεί να είναι και παρατεταμένες χρονικές στιγμές, όχι απλά μικροστιγμές. Η μέρα που γελούσα και χαμογελούσα με την καρδιά μου.
Ξαναείδα έκτοτε την Ελένη, επικοινωνήσαμε κάποιες φορές, αλλά δεν υπήρχε ερωτική εξέλιξη, αφού ήταν ξεκάθαρο ότι δεν είναι έτοιμη. Η αισιοδοξία μου είναι χαμηλή, οι ελπίδες λίγες. Φυσικά μου λείπει να νιώσω ότι το ενδιαφέρον που δείχνω είναι αμοιβαίο. Να νιώσω ότι μία κοπέλα με θέλει όσο κι εγώ, ότι της λείπω. Δεν ξέρω όμως κατά πόσο είναι εφικτό να το νιώσω αυτό με τη συγκεκριμένη κοπέλα. Κυρίως με πειράζει που εξακολουθεί να ορίζει την ευτυχία μου η συντροφικότητα. Δεν τα κατάφερα ακόμη με τη συναισθηματική ανεξαρτησία. Να μπορώ να περάσω καλά με τους φίλους μου, ακόμα κι όταν δεν υπάρχει το φλερτ.
Ο στόχος μου είναι να αντλώ δυνάμεις όσο μπορώ από την οδήγηση της Ισμήνης, να πετυχαίνω όμορφες στιγμές, ώστε να προσπαθήσω κάπως καλύτερο στον ερωτικό τομέα, διότι έχω φάει πάλι τη χυλόπιτα της αρκούδας. Είπαμε, αν βρεθείς σε τέτοια κατάσταση, είναι πολύ δύσκολο να ανακτήσεις αυτοπεποίθηση και να βγεις. Αλλά εδώ είμαι, προσπαθώ, έστω και αδέξια. :)
Η ομορφιά είναι στις μοτοσυκλέτες.
Πάμε λοιπόν στη δεύτερη ωραία μέρα, που φυσικά είχε να κάνει με γυναίκα. Η αλήθεια είναι ότι με έχει κουράσει το γεγονός ότι χρειάζεται να υπάρχει το φλερτ για να νιώσω ωραία κάποιες μέρες. Μου λείπει η συναισθηματική ανεξαρτησία, το να περνάω καλά με φίλους, όπως στην εκδρομή με τις μοτοσυκλέτες, χωρίς να χρειάζομαι την παρουσία γυναίκας για να ομορφύνει η μέρα μου.
Πάνω λοιπόν που είχα απογοητευτεί και σκεφτόμουν για πολλοστή φορά να εγκαταλείψω για κάποιο χρονικό διάστημα τις προσπάθειες, ώστε να ισορροπήσω κάπως καλύτερα συναισθηματικά μετά τις ερωτικές αποτυχίες, γνώρισα μία ακόμα κοπέλα σε εκδρομή που έκανα πριν από μερικές εβδομάδες. Η κοπέλα ήταν πολύ ευγενική και ευχάριστη στην κουβέντα, χωρίς όμως να δείχνει κάτι παραπάνω σε ενδιαφέρον, όπως είχε δείξει η Βάσω δύο μήνες νωρίτερα. Δε μου έδωσε πολλές ελπίδες, αλλά αποφάσισα να μην αφήσω τα πράγματα στην τύχη τους και να το προσπαθήσω, διότι μου άρεσε. Η εκδρομή πέρασε σχετικά καλά μαζί της σε συνδυασμό με το υπέροχο τοπίο και τον καλό καιρό.
Τις επόμενες μέρες προσπάθησα να την προσεγγίσω, αλλά εκείνη παρέμεινε απλά ευγενική και ευχάριστη στην επικοινωνία, χωρίς να δείχνει ερωτικό ενδιαφέρον. Παρόλα αυτά, βγήκαμε δύο φορές και στη μία θα ήθελα να αναφερθώ, έτσι για να αποτυπωθεί μία ακόμη ημέρα στο ιστολόγιο.
Ευγενική και ευχάριστη λοιπόν η Ελένη, χωρίς να κάνει το κάτι παραπάνω για να δείξει ενδιαφέρον. Δεν καταλάβαινα ακριβώς τι σκεφτόταν, ούτε αν την πιέζω ή συμβιβάζεται, αλλά προσπάθησα να διατηρήσω το ηθικό μου και να της προτείνω για μία ακόμα φορά να βγούμε. Αυτή τη φορά κανόνισα να πάω μικρή βόλτα στη φύση με καλή παρέα. Αν και αρχικά εξέφρασε ενδοιασμούς, τελικά αποφάσισε να έρθει. Στην παρέα ο καλύτερός μου φίλος και μερικοί δικοί του φίλοι, κάποιοι εκ των οποίων γνωστοί από παλιά. Τέλειο μέρος, απίστευτη παρέα με πολύ γέλιο και η Ελένη δίπλα μου, πολύ ευχάριστη και κοινωνική. Ήταν η όμορφη μέρα που είχα ανάγκη μετά από αρκετό καιρό με άχρωμες ημέρες και καθημερινή ρουτίνα. Ήταν η μέρα, που έδειξε ότι η ευτυχία μπορεί να είναι και παρατεταμένες χρονικές στιγμές, όχι απλά μικροστιγμές. Η μέρα που γελούσα και χαμογελούσα με την καρδιά μου.
Ξαναείδα έκτοτε την Ελένη, επικοινωνήσαμε κάποιες φορές, αλλά δεν υπήρχε ερωτική εξέλιξη, αφού ήταν ξεκάθαρο ότι δεν είναι έτοιμη. Η αισιοδοξία μου είναι χαμηλή, οι ελπίδες λίγες. Φυσικά μου λείπει να νιώσω ότι το ενδιαφέρον που δείχνω είναι αμοιβαίο. Να νιώσω ότι μία κοπέλα με θέλει όσο κι εγώ, ότι της λείπω. Δεν ξέρω όμως κατά πόσο είναι εφικτό να το νιώσω αυτό με τη συγκεκριμένη κοπέλα. Κυρίως με πειράζει που εξακολουθεί να ορίζει την ευτυχία μου η συντροφικότητα. Δεν τα κατάφερα ακόμη με τη συναισθηματική ανεξαρτησία. Να μπορώ να περάσω καλά με τους φίλους μου, ακόμα κι όταν δεν υπάρχει το φλερτ.
Ο στόχος μου είναι να αντλώ δυνάμεις όσο μπορώ από την οδήγηση της Ισμήνης, να πετυχαίνω όμορφες στιγμές, ώστε να προσπαθήσω κάπως καλύτερο στον ερωτικό τομέα, διότι έχω φάει πάλι τη χυλόπιτα της αρκούδας. Είπαμε, αν βρεθείς σε τέτοια κατάσταση, είναι πολύ δύσκολο να ανακτήσεις αυτοπεποίθηση και να βγεις. Αλλά εδώ είμαι, προσπαθώ, έστω και αδέξια. :)
Η ομορφιά είναι στις μοτοσυκλέτες.
