Δηλαδή: Δε μου φθάνει η άνοιξη!
Φέτος είχαμε ήπιο χειμώνα. Λίγες μέρες βροχής, μόλις μία εβδομάδα παγετού κι έναν Φλεβάρη που θύμιζε περισσότερο Απρίλιο. Μπήκε λοιπόν ο Απρίλιος, που κατά τη γνώμη μου είναι με διαφορά ο καλύτερος μήνας του χρόνου. Η θερμοκρασία είναι στα καλύτερα επίπεδα για εξωτερικές δραστηριότητες, με αποτέλεσμα να νιώθω ότι σπαταλάω άδικα κάθε απόγευμα που δεν αφιερώνω σε άθληση, περπάτημα ή οτιδήποτε γενικά που θα με κάνει να έχω επαφή με τη φύση και τις ιδανικές ατμοσφαιρικές συνθήκες.
Η δουλειά στο ζενίθ και κάποια απογεύματα που τελειώνω το σούρουπο, προσπαθώ να αδράξω ό,τι προλαβαίνω, τα λίγα λεπτά περπατήματος που έχω μέχρι το αμάξι. Τη μυρωδιά των ανθισμένων νεραντζιών, το λυκόφως που ηρεμεί το βλέμμα, τις φωνές των ανθρώπων που ακούγονται από τα πάρκα ή από τα μπαλκόνια και τις αυλές που αρχίζουν να αποκτούν και πάλι ζωή. Πριν από 3 χρόνια, που είχα πολύ περισσότερο ελεύθερο χρόνο, είχα νιώσει για πρώτη φορά στη ζωή μου ότι είχα απομυζήσει την άνοιξη και είχα αξιοποιήσει κάθε απόγευμά της. Είχα μυρίσει όλα τα άνθη, είχα γνωρίσει κόσμο και είχα απολαύσει μαζί τους ωραία απογεύματα και βράδια. Λιγότερα χρήματα, περισσότερος χρόνος, υψηλότερη αίσθηση ευτυχίας.
Τώρα τι άλλαξε; Περισσότερα χρήματα, χωρίς όμως να είναι πολλά, λίγος χρόνος για να τα απολαύσω. Αγόρασα καινούριο ποδήλατο, μετά από ...24 χρόνια. Στόχος ήταν αφενός να προσφέρω κάτι στον εαυτό μου, για να δικαιολογήσω μέσα μου τις ώρες που αφιερώνω στη δουλειά, αφετέρου να μπορώ να μπαίνω σε δασικά μονοπάτια με φίλους, ώστε να απολαμβάνω περισσότερο τη φύση. Δε σε κάνει ευτυχισμένο όμως ένα καλύτερο ποδήλατο. Με το παλιό μου αγαπημένο ποδήλατο, έχω κάνει περισσότερα χιλιόμετρα από τους πιο πολλούς φίλους μου, έχω φθάσει πιο ψηλά και πιο γρήγορα. Διότι στην ποδηλασία μετράει ο κυρίως ποδηλάτης και λιγότερο το ποδήλατο. Δε μετράει λοιπόν το ποδήλατο που καβαλάς, αλλά το πώς το αξιοποιείς. Κάνεις τις βόλτες που σου αρέσουν; Κοινωνικοποιείσαι; Εκτονώνεσαι; Αυτή είναι η ουσία!
Όταν νέοι φίλοι με έβλεπαν να πηγαίνω γρήγορα με ένα αργό ποδήλατο, τους έλεγα πάντα "Να κάνετε λιγότερες αγορές και περισσότερη ποδηλασία. Ένα ακριβό ποδήλατο δεν μπορεί να συγκριθεί με την καρδιά ενός παθιασμένου ποδηλάτη.". Έρχονταν φίλοι με κούρσες και απορούσαν πώς τους περνούσα με 20 κιλά ποδήλατο βουνού. Τώρα δεν έχω τη φυσική κατάσταση που είχα τότε, αλλά έχω καλύτερο ποδήλατο. Αλλοτρίωση; Όχι. Απλά οι απαιτήσεις της ζωής προϋποθέτουν ένα επίπεδο επαγγελματικής δραστηριότητας και αντίστοιχες αποδοχές, διαφορετικά μένεις ...με το ποδήλατο. Ωραία η ποδηλασία, αλλά δεν προχωράς τη ζωή σου μόνο με αυτή.
Δε λέω, χάρηκα την αγορά μου, αλλά ξέρω ότι δεν είναι αυτή που θα με κάνει ευτυχισμένο. Αν με βοηθήσει σε κάτι, είναι να περνάω περισσότερο χρόνο με φίλους που ήδη χαίρονται τους δρυμούς. Αντίστοιχα και με τη μοτοσυκλέτα. Φοβερή η αίσθηση οδήγησης ενός ονειρικού οχήματος, αλλά είναι μία από τις λεπτομέρειες της ζωής και όχι η ουσία. Άσε που σε βγάζει από το μονοπάτι της ολιγάρκειας και σε βάζει σε ατραπούς καταναλωτισμού και υλισμού.
Όμως το πιο σημαντικό είναι να βρίσκεις το χρόνο να μοιράζεσαι τις όμορφες στιγμές με ανθρώπους που αγαπάς. Οικογένεια, φίλους, γνωστούς. Να έχεις τις απαραίτητες στιγμές χαλάρωσης στο σπίτι, ώστε να κατεβαίνουν οι εντατικοί ρυθμοί της μεγαλούπολης, αλλά να ψάχνεις ευκαιρίες για να μοιραστείς το φυσικό περιβάλλον και τον όμορφο καιρό με κόσμο που εκτιμάς και σε κάνει να χαμογελάς.
Ξέρω ότι δεν μπορεί κανείς να βαρεθεί την άνοιξη, αλλά τουλάχιστον θα προσπαθήσω να αξιοποιήσω κάθε δευτερόλεπτο που μπορώ, ώστε να βιώσω τις καλύτερες δυνατές στιγμές μέσα στην καρδιά της.
Να θυμάστε: Η ομορφιά είναι στην ανηφόρα! Και η ανηφόρα με δροσιά και μεστά ανοιξιάτικα χρώματα είναι θεϊκή!
