Σε κάθε αλλαγή εποχής όλοι έχουμε ενδοιασμούς για τον επερχόμενο καιρό. Θα μπορέσουμε να κάνουμε ποδήλατο με τις χαμηλές θερμοκρασίες του χειμώνα; Θα αντέξουμε την καλοκαιρινή ζέστη; Θα το ευχαριστηθούμε ή θα πρέπει να κάνουμε πολλή υπομονή;
Όποιος αντιμετωπίζει κατάματα τα καιρικά φαινόμενα και δίνει στον εαυτό του τον απαραίτητο χρόνο προσαρμογής, έχει απαντήσει πολλές φορές καταφατικά στα παραπάνω ερωτήματα. Με το κατάλληλο ντύσιμο και την προσαρμοστικότητα του ανθρώπου, κάθε εποχή μπορεί να προσφέρει ευχαρίστηση σε εξωτερικές αθλητικές δραστηριότητες. Έκαστη εποχή έχει τη χάρη της και όλες μαζί συνθέτουν το μωσαϊκό του κλίματος με τις ενδιαφέρουσες εναλλαγές.
Εδώ και λίγες μέρες σταμάτησε να μυρίζει καλοκαίρι και άρχισε επιτέλους ο καιρός να θυμίζει φθινόπωρο. Στην ανάβαση πλέον δεν ζεσταίνεσαι, ενώ στην κατάβαση είναι απαραίτητο το ζεστό ντύσιμο με τζάκετ και γάντια. Τα χρώματα του τοπίου δεν είναι πια τα καλοκαιρινά ξεπλυμένα, αλλά έχουν αντικατασταθεί με τα ζεστά, μεστά χρώματα του φθινοπώρου. Αντί να κυνηγάς τη σκιά, αναζητάς τον ήλιο και αντί για δροσιστικές κατηφόρες, προσμένεις τις ανηφόρες που θα σε ζεστάνουν. Ο ουρανός με τα σύννεφα έχει μεγαλύτερο φωτογραφικό ενδιαφέρον, ενώ η βροχή που καραδοκεί, σε κάνει να παίρνεις άμεσα την απόφαση για ξεμύτισμα μόλις ανοίξει λίγο ο ουρανός.
Μετά από μερικές εβδομάδες αποχής, ανέβηκα πάλι στην Πεντέλη. Έχει μικρύνει η φωτοπερίοδος, οπότε πρέπει να οργανώσεις τις δουλειές σου καλά για να βρεις χρόνο νωρίς το απόγευμα και να απολαύσεις τη διαδρομή με φυσικό φως. Λίγο το κρύο, λίγο το σκοτάδι που πέφτει νωρίς, το βουνό αρχίζει να αδειάζει από κόσμο. Κανένας ποδηλάτης και αναρριχητής, μόνο δύο πεζοπόροι, καθώς και δύο περιπολικά στην κορυφή, παρέα με ένα όχημα του στρατού. Σε πρώτη σκέψη, η παρουσία της αστυνομίας είναι θετική, διότι μπορεί να λειτουργήσει αποτρεπτικά για τον τσοπάνη που φέρνει κάθε χρόνο το κοπάδι να διαχειμάσει στη Πεντέλη. Ίσως γλιτώσουμε φέτος το κυνηγητό με τα τσοπανόσκυλα, μέχρι την άνοιξη. Σίγουρα είναι καλύτερα να αλλάζεις μερικές κουβέντες με τους αστυνομικούς, παρά να τσακώνεσαι με τα τσοπανόσκυλα. :p
Ο μικρός μυϊκός τραυματισμός στο πόδι πάει καλύτερα, αλλά η αποχή από τις προπονήσεις είναι εμφανής στις επιδόσεις μου. Η ανηφόρα δείχνει να έχει μεγαλώσει σε κλίση, ενώ ο αντίθετος άνεμος με κάνει να σκέφτομαι πολλές φορές κάθε δευτερόλεπτο να κατεβάσω ταχύτητα, αντί να επιμείνω σε μακριά σχέση που προπονεί καλύτερα. Εκεί επιμένεις όμως, σφίγγεις τα δόντια και συνεχίζεις. Σύντομα η φύση σε ανταμείβει: Ο άνεμος που για εσένα είναι δοκιμασία, είναι παιχνίδι για το γεράκι που πλανάρει αγέρωχο λίγες δεκάδες μέτρα μπροστά σου. Όσο δυναμώνει ο άνεμος και λαχανιάζεις για να διατηρήσεις το ρυθμό σου, τόσο περισσότερο διασκεδάζει το γεράκι χωρίς καν να κουνάει τις φτερούγες του. Έκαστος στο είδος του... :)
